Zo.
Zaterdag een uurtje of vier testgereden met de KTM 1190 R, van één of ander Brussels spook.
Héél kort samengevat: die 1190R is 't zelfde als mijn 950. Maar dan nog wat groter, en breder, en zwaarder, en wat meer (onnodige) pk's.
Kan ik er nog meer van zeggen? Wel, hem, eigenlijk. Moeilijk. Net omdàt 'm écht zo gelijk is. Kortom, wie al een 950 heeft of gehad heeft, weet perfect wat ik bedoel. Voor wie dat nog nooit gehad heeft, tja, ge moet het eens geprobeerd hebben
Wel, misschien moet ik er toch iets meer van zeggen.
Het opstappen gaat het gemakkelijkst als je het doet zoals bij een paard : linkervoet in de stijgbeugel en dan jezelf omhoog trekken en hop het rechterbeen over het zadel. Piece of cake op die manier.
Met mijn 1m75 kon ik nog met beide tippen van de voet aan de grond, en als ik efkes 5cm naar links of rechts schuif dan staat die ene voet lekker ferm op de grond. Dus geen issues op dat vlak. Vind ik.
Vertrekken dan, gaat heel erg zoetjes, dankzij de heel lichte en uiterst nauwkeurig te doseren koppeling. De power delivery is ook heel erg zacht en zoet. Geen wild geruk aan de ketting, geen briesende beest die meteen vooruit schiet, zoals bij de 990 het geval is. Die laatste vind ik een giftige smeerlap, waarmee ik nauwelijks bochten durf te pakken om de simpele reden dat je er de gas niet mee constant kan houden. 't is altijd on-off-on-off-on-off. Waarbij "on" fulll speed ahead is en "off" full speed "anker uitwerpende motorrem"
Probeer daar eens een bochtje mee te nemen.
Maar niks van dat dus bij de 1190R. Die rijdt zo zoet en zo controleerbaar als ne moto met carbu's. Ronde puntjes, keren in de straat, subtiel surplacen aan 't rood licht: alles gaat vanzelf, de moto is perfect in balans en perfect in harmonie met zijn omgeving.
Toen ik woensdagavond bij Sus wegreed, stond de moto in Street. Dat was perfect. Wat moet ne mens nog meer hebben dacht ik? En zodus begaf ik me op de autostrade. Ah.... wat een verademing om zo boven het plebs uit te steken! Zalig om zo'n wijds overzicht te hebben over al die door elkaar schuifelende koekblikken! Zalig om gelijk een chirurg daar doorheen te slicen. Ik kwam met een goed gevoel thuis.
Zaterdag dan, prachtig weer, gezond koud, lekker ingeduffeld en gps-route ingeladen. Hop en weg. Op de autostrade bleek de windbescherming redelijk goed maar toch ook niet echt megagoed te zijn. Vanaf 120km/u begint het hoofd wat te rammelen in de turbulenties van het scherm. Net als op de lc8 dus. Zonde toch, dat je op zo'n moto geen beter scherm kunt hebben. Ze zijn duur genoeg....
Op de autostrade wissel ik wat af tussen "street" en "sport", waarbij de 150 pk's op hun agressiefst zijn. Maar bon, ik ben niet zo heel erg onder de indruk en ik zet 'm weer op street. Rond kwart voor tien begin ik dan aan de toerrit, langsheen tientallen kleine wegjes vol zaagsell, steentjes en kapot gereden beton. Zoals vanouds stuurt de KTM alsof de weg gewoon vlak asfalt is. Wat kunnen hem die rotzooi op de weg schelen?
Na een half uurtje zet ik 'm weer in sportmodus, om te zien wat je met al dat geweld bent op kleine vuile baantjes. En eerlijk, opnieuw voel ik relatief weinig verschil tussen street en sport. Tussen 2500 en 6000 is er nauwelijks verschil denk ik. Hij blijft even soepel en krachtig en beheersbaar. Boven de 6000 is er misschien wel verschil: in plaats van sportief vooruit te schieten, schiet hij zeer sportief vooruit Maar om nu te zeggen dat mijn gezicht zich bij deze geweldsontplooiing vol afgrijzen in allerlei spastische bochten wringt, nou, nee dus. Nu ja, 't is wel handig dat ie zo vanzelf lekker hard accelereert, dan moet je zelf zo niet hard wringen aan dat gashendel. En je wilt wellicht niet op hellingshoek liggen als je de kraan vol opendraait. Maar daar is het ook geen weer voor. Dus heb ik 'm maar de rest van de rit op sport laten staan. Ik zie niet echt een reden om 'm weer op street te zetten.
En drie-vier uurtjes later stond hij weer terug thuis.
Weet je wat nog het meest vervelend aan de moto is? Bij het manoevreren kantelt hij heel gemakkelijk naar de verkeerde kant, net alsof het zwaartepunt heel hoog ligt. Dus je moet sterk op je benen staan wil je deze moto vooruit of achteruit zetten.
Zo. En de moto mag terug naar de eigenaar.