De tweede dag van de Rally, zondag 3 april. Zelfde weersverwachting als de dag voordien, eerst droog, vanaf de middag sunny with showers.
Nu zou de rit richting zuiden gaan, richting Ascoli Piceno. Geen gpx track, enkel groeprijden.
Belofte: vandaag géén "Fiume" - rivier (doorwaden) !
We vertrokken meteen weer tussen wat velden en kwamen dan in een vallei waar we een keer of drie op en af gereden zijn op verschillende plaatsen, telkens zeer steile grindwegen naar beneden en naar boven, alsof ze vergeten waren om er haarspeldbochten in te leggen.
Ik heb geprobeerd om het op foto vast te leggen maar de helling komt er niet zo goed uit...
Bovenaan de grindweg stond een bordje dat in geval van sneeuw en ijs, ge sneeuwkettingen moest monteren. Volgens mij wilt ge dat daar niet meemaken
We moesten daar wat wachten omdat iemand een einddemper ("la marmitta") had verloren
(foto met dank aan Enea Rutigliano)
We reden naar de volgende vallei, en op een erf werd de groep gesplitst. De durvers gingen een vettig paadje naar beneden, de rest (vooral de twins) zocht een omweg.
Die omweg was een slijkerig karrespoor naar beneden waar de banden meteen vol leem staken, gevolg:
1) de organisator op sportenduro mist de bocht onderaan de heuvel
2) degene achter hem in hetzelfde spoor gaat al voor de bocht onderuit en ligt dwars over de "weg"
3) ik schuif de helling af, heb bijna geen controle en zie die voor mij liggen. Erover rijden leek me geen goed plan, dus ik ga voordien al liggen (eerlijk, mocht die daar niet hebben gelegen, ik zou wsl 5 of 10m verder ook onderuit zijn gegaan, dat was allemaal bruine zeep).
Iedereen terug recht maar wat nu? Ge staat onderaan bij een beek, voor en achter ons een even steile klim bruine zeep. De enige uitweg was een vers ingezaaid tarweveld, even steil (of nog erger) maar op 1 of andere manier bood dat meer grip (bij tegelijk volgas).
En ik heb geleerd dat de Traction control van de Guzzi in "offroad" mode nog steeds gedeeltelijk ingrijpt - maar ik ben wel boven geraakt. Ge kunt het in het menu wel uitschakelen, heb ik later geleerd.
2de belofte: no more fango (slijk).
Dan volgden geweldige baantjes
(foto met dank aan Enea Rutigliano)
helaas bijna allemaal nat en deels slijkerig. En daar leer je dat combinatie V85 x pirelli scorpion STR vooraan heel snel aan z'n grenzen komt. Band zit meteen vol, wordt spekglad, en op de meest onverwachte momenten breekt de voorkant weg. Beklimmingen geen probleem, afdalingen= groot probleem.
Lunch met fantastische lasagna.
Vlak nadien verzamelden we boven aan een "oude" weg. Ooit een asfalt weg, mega steil naar beneden met scherpe haarspelden, enz. ... maar vandaag is 98% van de asfalt weg, en vervangen door kleine en grote stenen en "steps". En tussendoor slijk.
Soit, de twins hebben over die paar honderd meter lang gedaan - met hulp van de rest. Content dat we dat zonder schade hebben overleefd.
Beneden namen we een privé weg omhoog, die was niet veel beter maar naar boven ging makkelijker.
Boven dan beslist om het lot niet verder te tarten: de groep verlaten en samen met een andere twin een schoon calimoto very twisty route terug te nemen.
Was wellicht overbodig, want de groep over 70km strade bianche was rapper terug dan wij over 90km asfalt.
Soit, geweldige ervaring.
Maar volgende keer kom ik met een 1-cylinder.
We proberen nog eens... 
maar staat dat nummer 32 altijd op je moto of gewoon voor deze rit 
