Posted: 27 Nov 2009 15:14
Loetje was er op een andere wjize over begonnen, maar ik wil het even over de serie zelf hebben.
Ik ben er naar beginnen kijken, en dan moet ik nu eenmaal de serie uitkijken.
Wat was er goed aan ? Prachtige beelden, er zijn in Belgi? professionele cameramensen!
Wat was er slecht aan ? Zowat al de rest.
Voorbeelden.
Het overmatige gebruik van flashbacks: Er is een dialoog over een bepaald gebeuren, en hups, je krijgt dat met een flash-back in beeld, ook al heb je die scene al gezien. Totaal overbodig dus.
Het verschrikkelijk trage ritme. Mogelijks wil de regisseur hiermee het Afrikaanse ritme oproepen, maar in 2 van de 3 keren zit je inwendig te schreeuwen tegen de acteurs: 'zeg het nu eindelijk!!! in plaats van al die aarzelingen.
Karikaturale karakters die niet evolueren.
- een ouderwetse wat wereldvreemde dokter; een piekerende echtgescheiden man; een neurologische bankroete; een zogezegde financi?le man van de wereld die overal de oplossing vindt; een opvliegende broer van de piekerende; een na?eve, onwetende, rechtschapen, liefhebbende, eeuwig zagende echtgenote; een eigenwijze, in zichzelf gekeerde geheimzinnigaard, een buitenlandse slechterik die er vooral lelijk moet uitzien, en zo kan je nog doorgaan...
10.000 keer de zelfde uitdrukking: "Waar zedde gij mee bezig ?", ook als de persoon die het zegt heel goed weet waarmee die bezig is.
Het bijsleuren van altijd weer nieuwe gegevens, net als in een soap zoals thuis of familie. Maar daar doen ze er 200 afleveringen over, terwijl dat hier allemaal aan bod komt in een tiental afleveringen. Veel van die plots worden ter sprake gebracht, maar worden helemaal niet uitgewerkt. Waarom wordt dat er dan bijgesleurd ? Voorbeelden hiervan:
- De broer die blijkbaar heel goed overeen kwam met de schoonzus, dat schept verwachtigingen, maar verder ?
- De echte vader die gevraagd heeft in contact te komen met Vincent , en dan ?
- Het grote drama dat de foto's in een tijdschrift verschijnen, en dan ?
- De Russische gangster die dreigt de medewerker te doden als hij Vincent niet vindt, en dan ?
- De grote angst bij de dokter die het geld in de Zwitserse bank moet gaan deponeren, en dan ?
- ...
En dan de onwaarschijnlijke, onlogische, onverklaarde gebeurtenissen.
- De man die achter Vincent aanzit: die stopt met de achtervolging, en een paar afleveringen verder komt hij terug, en dan houdt hij er weer mee op ?
- De vader die naar Namibi? trekt en dringend Vincent wil bereiken: waarvoor ?
- Het doden van de baas van Vincent nadat hij het geld heeft overhandigd: waarom ?
- ...
Om dan te eindigen met een ongelofelijk ridicuul einde:
Vincent laat zijn lief achter en rijdt met de motor weg (waarom?), krijgt dan een banaal motorongeval met uiterst bizarre kwetsuren als gevolg (ik ben nog nooit gevallen met de motor, maar als ik ooit zou vallen, dan liefst zoals hier: verder glijden over de grond zonder iets te raken). En dan zijn de anderen plots geroerd en willen het werk van de tot dan verguisde Vincent afmaken. Lijkt wel het einde van een stationsromannetje.
Neen, helemaal geen goede serie.
Voil?, dat moest me eens van het hart.
Ik ben er naar beginnen kijken, en dan moet ik nu eenmaal de serie uitkijken.
Wat was er goed aan ? Prachtige beelden, er zijn in Belgi? professionele cameramensen!
Wat was er slecht aan ? Zowat al de rest.
Voorbeelden.
Het overmatige gebruik van flashbacks: Er is een dialoog over een bepaald gebeuren, en hups, je krijgt dat met een flash-back in beeld, ook al heb je die scene al gezien. Totaal overbodig dus.
Het verschrikkelijk trage ritme. Mogelijks wil de regisseur hiermee het Afrikaanse ritme oproepen, maar in 2 van de 3 keren zit je inwendig te schreeuwen tegen de acteurs: 'zeg het nu eindelijk!!! in plaats van al die aarzelingen.
Karikaturale karakters die niet evolueren.
- een ouderwetse wat wereldvreemde dokter; een piekerende echtgescheiden man; een neurologische bankroete; een zogezegde financi?le man van de wereld die overal de oplossing vindt; een opvliegende broer van de piekerende; een na?eve, onwetende, rechtschapen, liefhebbende, eeuwig zagende echtgenote; een eigenwijze, in zichzelf gekeerde geheimzinnigaard, een buitenlandse slechterik die er vooral lelijk moet uitzien, en zo kan je nog doorgaan...
10.000 keer de zelfde uitdrukking: "Waar zedde gij mee bezig ?", ook als de persoon die het zegt heel goed weet waarmee die bezig is.
Het bijsleuren van altijd weer nieuwe gegevens, net als in een soap zoals thuis of familie. Maar daar doen ze er 200 afleveringen over, terwijl dat hier allemaal aan bod komt in een tiental afleveringen. Veel van die plots worden ter sprake gebracht, maar worden helemaal niet uitgewerkt. Waarom wordt dat er dan bijgesleurd ? Voorbeelden hiervan:
- De broer die blijkbaar heel goed overeen kwam met de schoonzus, dat schept verwachtigingen, maar verder ?
- De echte vader die gevraagd heeft in contact te komen met Vincent , en dan ?
- Het grote drama dat de foto's in een tijdschrift verschijnen, en dan ?
- De Russische gangster die dreigt de medewerker te doden als hij Vincent niet vindt, en dan ?
- De grote angst bij de dokter die het geld in de Zwitserse bank moet gaan deponeren, en dan ?
- ...
En dan de onwaarschijnlijke, onlogische, onverklaarde gebeurtenissen.
- De man die achter Vincent aanzit: die stopt met de achtervolging, en een paar afleveringen verder komt hij terug, en dan houdt hij er weer mee op ?
- De vader die naar Namibi? trekt en dringend Vincent wil bereiken: waarvoor ?
- Het doden van de baas van Vincent nadat hij het geld heeft overhandigd: waarom ?
- ...
Om dan te eindigen met een ongelofelijk ridicuul einde:
Vincent laat zijn lief achter en rijdt met de motor weg (waarom?), krijgt dan een banaal motorongeval met uiterst bizarre kwetsuren als gevolg (ik ben nog nooit gevallen met de motor, maar als ik ooit zou vallen, dan liefst zoals hier: verder glijden over de grond zonder iets te raken). En dan zijn de anderen plots geroerd en willen het werk van de tot dan verguisde Vincent afmaken. Lijkt wel het einde van een stationsromannetje.
Neen, helemaal geen goede serie.
Voil?, dat moest me eens van het hart.