Bon,
gasten,
ik denk dat dit de langste reistopic aller tijden aan het worden is. Althans op dit forum.
Maar mooie liedjes duren niet lang (hoewel....
http://www.youtube.com/watch?v=odGvIh63sOY )
dus er mag hier ne keer een einde aan komen.
Vandaar dat ik de laatste dagen van onze reis, de terugreis, hier efkes fotogeniek ga neerzetten. De helft van de lol gaat ge wel mankeren, we hebben niet van ?lles foto's genomen, hoewel.... , maar da's uw eigen fout, ge had maar moeten meekomen. We zijn trouwens al in onderhandeling met Ewan McGregor, diene zijn filmploeg en al zijn secretaressen zijn te huur, dus over onze volgende reis gaan we een tiendelige dvd-reeks uitbrengen (??n interessante dvd, de rest bloopers...)
Allez hop, we beginnen eraan :
Deze foto is getrokken enkele uren nadat we die met kogelgaten besproeide dorpen waren doorreden. We staan hier op de hoek van een parking van een grootwarenhuis. Zoals u ziet maken ze hier nog gebruik van duidelijk verstaanbare woorden, en geen eufemismen. Een grootwarenhuisketen heet hier dus gewoon "Konzum". Kwestie van goed te verstaan wat de bedoeling is. Den Blackbert is druk bezig te bellen of te smssen met ne Kroaat van Zagreb, enen die 'm leren kennen heeft via het Adventure Riders-forum. Bert zit daar meer op dan op zijn WC (op dat forum bedoel ik...)
Het was hier zo staande dat we trouwens tot de interessante ecomonisch-sociologische constatatie kwamen dat de kloof tussen arm en rijk hier veel kleiner was dan in pakweg Roemeni?. Ginder zag je stokoude Dacia's naast de nieuwste Audi A5, hier zie je enkel goedkope middenklasse wagens zonder opties... iedereen even rijk dus, of even arm, ??n van de neveneffecten van die duistere oorlog van nog niet zo lang geleden.
Na een toch weer behoorlijk lange rit komen we alsnog in Zagreb aan. Dit is dus de skyline van Zagreb. Iedereen herkent dit?
Ginder was er via internet een kamer gereserveerd. GPS bracht ons feilloos tot bij het hotelleke. Dat geen plaats meer had want Bert was ??n dag te laat geweest met zijn confirmatiemail. Duh, onze KTMs hebben geen Wi-Fi zenne ! Dus efkes in de GPS gekeken naar hotels in de buurt, ge kent dat wel. Efkes gokken, dan efkes verkeerd rijden en dan waren we er. Het Zagreb-hotel. Een oud beest van uit den tijd dat Communisme nog een schoon edel woord was. Kleine kamers, toch voor drie motards.... Cotthem's neus ergens ter hoogte van mijn tenen, en zijn tenen lagen ergens ter hoogte van de badkamer... Bert daarentegen zat met zijn tenen omzeggens in de kast...
Hier een fotoke van de receptie. Geef toe, dat riekt naar documentaires over vervlogen tijden:
Op de volgende foto ziet ge het snoetje van Damir, de Kroaat. Systeemingenieur die just bij MickeySoft getekend had. De avond ervoor was hij naar ons hotel gekomen en had hij ons naar een grillrestootje geleid. Cotthem en ik op de KTM, Bert ook, op de zijne.
Damir op een Bemeweke. Damir was een braaf manneke, maar wel ene met straffe verhalen. Was al in Rusland per moto op reis geweest en zo. Hij verstond die taal en sprak ze ook een beetje, en da's blijkbaar toch een goeie troef voor als ge naar ginder wilt gaan en niet in de zak gezet wilt worden. Afin soit, na het eten zijn we dan naar het centrum gereden, hebben er wat gedronken, gestaard - alweer - naar de godverdomd schone vrouwen, wijven en meiskes die er daar rond fladderen (waarom vindt ge in een stad toch altijd zoveel meer schoon vrouwvolk dan op den buiten?) En dan zijn we gaan maffen. Was echt wel nodig....
De foto is trouwens 's ochtends nadien getrokken, op het terraske waar Damir vaste klant was. Daar heeft Bert de plannen en de route om Kroatie uit te rijden besproken.
Bon, moest er iemand zich afvragen waarom de Katholieke kerk altijd minder en minder volk trekt, wel, dan ziet u het hier het antwoord:
(spoiler : het antwoord staat geheel onderaan deze post)
Een tijd later passeerden we dan de grens met Sloveni?. Zoals gewoonlijk moesten we daar onze pas tonen. Kwestie van te controleren of we met onze helm op, met onze helmmuts op, met onze zonnebril op, met onze baard van drie weken, wel geleken op die pasfoto.... Gelijk hoe, hier was er dus voor den eerste keer ne slimmen douanier die snapte dat hij dat beter kon controleren als we onze helm afzetten...
Sloveni? is klein Oostenrijk. Of nog : Oostenrijk maar dan zonder de kommerz. Dus w?l schattige huisjes, mooie tuintjes, toffe wegen, besneeuwde bergen om Leo! bij te roepen.... maar godzijdanknogantoe zonder de kotsverwekkende massatoerisme-geori?nteerde souvenierwinkelkes waarmee elke Oostenrijkse straat mee geplaveid is.
Enige foto's om die bewering te staven:
Dit was bijna het eerste gebouw na de grenspost met Slo. Da's duidelijk een teken dat ze beschaafd zijn. En weten wat Westerse luxe is.
Riep iemand "Dit is precies Oostenrijk!"?
Nog eentje:
en nog ne skyline:
Ook hier is WO2 trouwens gepasseerd: Kobaric.
Allemaal de hoed of pet afnemen en nederig het hoofd buigen aub.
En dan wordt het weer tijd voor iets ludieks. Op een gegeven moment stuurde reislijder Blackbert (Zwarten Blakkie) ons door dit natuurpark:
Het werd oa gekenmerkt door prachtig blauw water dat kolkte doorheen prachtig uitgesleten kloven:
Maar den Bert moest dit lyrisch schouwspel natuurlijk weer verbrodden met zijn amateuristisch toneelspel. Ziehier zijn performance van aangespoelde en uitgehongerde schipbreukeling:
Maar dra had hij alweder een andere rol te spelen, rarara, welk soort vis hij hier imiteert!
Kan iemand mij dit verkeersbord uitleggen aub? Ik versta geen sloveens.
LEEEEEEEEOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!
U ziet hier nummer 42. Ze beginnen bij 50 en eindigen bij ??n. Rare manier om haarspeldbochten te nummeren zeg ik u.
Wat natuurschoon:
Het moet gezegd, het heeft enkele minuten geduurd eer ik doorhad dat dit de naam van de Col was...
Trapke op?
Jawel, naar een Russische kapel, opgebouwd door Russische krijgsgevangenen, in WO-1, ter nagedachtenis van enkele honderden collega's die onder neerstortend puin waren omgekomen tijdens het verbeteren van die bergpas.
En na die afdaling was het weer tijd voor een ludiek moment. Deze oranje kwibus was dolenthousiast een autostradeoprit opgedraaid. Na 200m viel het hem op dat zijn collega's hem niet volgenden. De langzaam vallende euro raakte toen pas bodem: Blakkie had gezegd dat ze nergens autostrade gingen oprijden. De oplossing? Goed uit uw doppen kijken en dan tegen de richting in terug naar de uitgang van de ingang rijden...
Opnieuw een zeer typerend beeld voor dit avontuur: een pas die we niet kunnen bereiken... deze keer in Itali?. Nu, zo'n bordje houdt ons normaal niet tegen, maar we hadden net een landrover vol carabinieri naar boven zien rijden...
Dan maar via een lange lange omweg naar de Grosglochner, een oerklassieker waar menig huisvader met zijn kroost naar toe is gereden. Ginder h??l vanachter om de hoek ziet ge een stukske.
Hier heb je een overzichtje van die smeltende Dame Blanche.
Tegen dat we dien berg over waren (jaja, KTM kan ?ber alles !) was het natuurlijk weeral pikkedonker. Cotthem heeft op die reis eigenlijk niet zoveel gezien.
't eerste en 't beste hotelleke dat we tegen kwamen had gelukkig kamers vrij. B?renwirt was de naam, en dat was precies zo heel toevallig een heus motorhotel. M?t volledig uitgeruste motorkamer (afin, garage)
Die vage vertikale vlek is trouwens ??n van de betere performances van den Bert
Ziezo. En de dag erop was het autostradedag. Oostenrijk uit, Duitsland in. Autostrade op, autostrade af. Tegen elf uur 's avonds waren we ter hoogte van Brussel. En natuurlijk was het aan 't zeikregenen.... Home, wet home....
spoiler : omdat de mensen het verdekke beu zijn om altijd weer dien berg op te stappen tiens!