Re: De Lotgevallen van de Trei Ape
Posted: 21 Feb 2010 22:43
Goed,
ik ga nu nog efkes wat foto's toevoegen aan dedie dat Bert al toegevoegd heeft. We zijn dus naar dien Transalpina-pas aan 't rijden en komen langs dat vervallen industriepark.
Om te beginnen kunt ge hier Bert in zijn astronautenpak zien staan, kijkend op zijn zakhorloge, wachtend op het moment waarop hij zichzelf de lucht zal inschieten dmv de lanceerbasis op de achtergrond.
Hier nog een fotoke om te tonen dat dat ontmantelde industriepark ECHT WEL GROOT was :
Den Bert heeft het al gezegd, wij zijn de eerste die onze afval meenemen. Wie ons was voorgegaan deed dat niet:
Ter info, op dat bord staat wel degelijk dat het verboden is om afval achter te laten. Roemeens laat zich nl. tamelijk goed lezen als ge wat Frans en Italiaans kent.
The Good, The Bad, and The Ugly :
De goede staat vanzelfsprekend in 't midden, maar wie is nu de slechte en wie de lelijke?
Ne keer voorbij het verbodsbord aan het begin van de Transalpina-pas kwamen we na een hoop wegenwerken nog een stukje originele bergweg tegen:
Maar iets verderop was het niks anders meer dan dit :
en dat:
en dan hetzelfde met wat mist erbij:
En Ranca, het dorp waar onze gastmadam een kamer had gereserveerd, zag er zo uit. Een ski-oord in volle ontwikkeling. Om maagpijn van te krijgen.
Club Paradis dus:
De dag erop was het schoon weer, ik ga daarvan nog ??n fotoke publiceren:
Na die pas te zijn afgedaald in tegengestelde richting, reden we verder richting Petrosani over een heel slechte asfaltweg, waar auto's max 30 dierven rijden. Wij met onze allroads hadden er natuurlijk geen last van. Nogmaals, met nen buikschuiver kunde ginder niks gaan doen.
Postkaart van boerterijtje, onderweg naar Petrosani:
De ene godsdienst doet het ginder al beter dan de andere.
Hier een blikken doos:
en hier een luxedoos:
Bedoeling was om tijdens de terugrit over Petrosani te gaan en om dan langs Vulcan te rijden, een lange weg in te slaan die na ettelijke kms doodloopt (richting Valea de Brazi) en dan ginderachter opnieuw een piste op te zoeken. Op de terugweg vanaf Ranca (bovenop de Transalpina) waren drie pistes gepland. Maar er waren die dag ook een gezonde 200km over verharde wegen terug te keren. Volgens mij was het niet mogelijk om zoveel pistes te doen, ééntje - de eenvoudigste - zou de dag al meer dan vol krijgen. Dat was mijn gedacht en misschien had ik dat wat harder moeten verdedigen? Feit is alleszins dat we die eerste piste nooit gevonden hebben.... we zijn wél een berg opgereden, maar weer waren er meerdere splitsingen en wéér liepen alle sporen dood.
Wat ons niet tegenhield van schoon fotokes te trekken:
Hier een schoon voorbeeld van hoe het kan doodlopen:
Maar bon, het was drie uur in de middag en we hadden nog steeds niet het goede spoor. En we moesten nog een gezonde 150km naar Slatina Timis. Als het al niet meer was. En aan max 50 per uur (een hoger gemiddelde gaat echt niet ! ) doet ge daar drie uur over. Als alles vlot gaat.... Maar vlot en rijden gaat in Roemeni? niet tesamen hoor.... Dus pas vijf uur later waren we terug in Slatina. Tegen acht uur dus. Alweer een dik uur in het pikkedonker gereden. En ginder is zwart nog zwart. Zo in de zin van "geen hand voor uw ogen zien". Letterlijk. Zelfs als ge met uw lichten op rijdt. Tel daar nog ettelijke tegenliggers met ferme lampen bij, een weg die kronkelt gelijk een krankzinnige cobra en die bovendien om de haverklap voorzien was van wegenwerken en verkeerslichten en ge snapt dat we op 't einde van de rit weeral redelijk op 't einde van ons Latijn waren.
Dat was onze laatste off-road dag trouwens.
De dag erop begon onze vijfdaagse terugreis, over Hongarije, Kroati?, Slovenië, Italië, Oostenrijk en Duitsland.
ik ga nu nog efkes wat foto's toevoegen aan dedie dat Bert al toegevoegd heeft. We zijn dus naar dien Transalpina-pas aan 't rijden en komen langs dat vervallen industriepark.
Om te beginnen kunt ge hier Bert in zijn astronautenpak zien staan, kijkend op zijn zakhorloge, wachtend op het moment waarop hij zichzelf de lucht zal inschieten dmv de lanceerbasis op de achtergrond.
Hier nog een fotoke om te tonen dat dat ontmantelde industriepark ECHT WEL GROOT was :
Den Bert heeft het al gezegd, wij zijn de eerste die onze afval meenemen. Wie ons was voorgegaan deed dat niet:
Ter info, op dat bord staat wel degelijk dat het verboden is om afval achter te laten. Roemeens laat zich nl. tamelijk goed lezen als ge wat Frans en Italiaans kent.
The Good, The Bad, and The Ugly :
De goede staat vanzelfsprekend in 't midden, maar wie is nu de slechte en wie de lelijke?
Ne keer voorbij het verbodsbord aan het begin van de Transalpina-pas kwamen we na een hoop wegenwerken nog een stukje originele bergweg tegen:
Maar iets verderop was het niks anders meer dan dit :
en dat:
en dan hetzelfde met wat mist erbij:
En Ranca, het dorp waar onze gastmadam een kamer had gereserveerd, zag er zo uit. Een ski-oord in volle ontwikkeling. Om maagpijn van te krijgen.
Club Paradis dus:
De dag erop was het schoon weer, ik ga daarvan nog ??n fotoke publiceren:
Na die pas te zijn afgedaald in tegengestelde richting, reden we verder richting Petrosani over een heel slechte asfaltweg, waar auto's max 30 dierven rijden. Wij met onze allroads hadden er natuurlijk geen last van. Nogmaals, met nen buikschuiver kunde ginder niks gaan doen.
Postkaart van boerterijtje, onderweg naar Petrosani:
De ene godsdienst doet het ginder al beter dan de andere.
Hier een blikken doos:
en hier een luxedoos:
Bedoeling was om tijdens de terugrit over Petrosani te gaan en om dan langs Vulcan te rijden, een lange weg in te slaan die na ettelijke kms doodloopt (richting Valea de Brazi) en dan ginderachter opnieuw een piste op te zoeken. Op de terugweg vanaf Ranca (bovenop de Transalpina) waren drie pistes gepland. Maar er waren die dag ook een gezonde 200km over verharde wegen terug te keren. Volgens mij was het niet mogelijk om zoveel pistes te doen, ééntje - de eenvoudigste - zou de dag al meer dan vol krijgen. Dat was mijn gedacht en misschien had ik dat wat harder moeten verdedigen? Feit is alleszins dat we die eerste piste nooit gevonden hebben.... we zijn wél een berg opgereden, maar weer waren er meerdere splitsingen en wéér liepen alle sporen dood.
Wat ons niet tegenhield van schoon fotokes te trekken:
Hier een schoon voorbeeld van hoe het kan doodlopen:
Maar bon, het was drie uur in de middag en we hadden nog steeds niet het goede spoor. En we moesten nog een gezonde 150km naar Slatina Timis. Als het al niet meer was. En aan max 50 per uur (een hoger gemiddelde gaat echt niet ! ) doet ge daar drie uur over. Als alles vlot gaat.... Maar vlot en rijden gaat in Roemeni? niet tesamen hoor.... Dus pas vijf uur later waren we terug in Slatina. Tegen acht uur dus. Alweer een dik uur in het pikkedonker gereden. En ginder is zwart nog zwart. Zo in de zin van "geen hand voor uw ogen zien". Letterlijk. Zelfs als ge met uw lichten op rijdt. Tel daar nog ettelijke tegenliggers met ferme lampen bij, een weg die kronkelt gelijk een krankzinnige cobra en die bovendien om de haverklap voorzien was van wegenwerken en verkeerslichten en ge snapt dat we op 't einde van de rit weeral redelijk op 't einde van ons Latijn waren.
Dat was onze laatste off-road dag trouwens.
De dag erop begon onze vijfdaagse terugreis, over Hongarije, Kroati?, Slovenië, Italië, Oostenrijk en Duitsland.