Cambodia
Re: Cambodia
de tweede seconde was ook wel mooi. na 't starten en in eerste zetten: over uw schouder kijken of er niks aankomt.
grease up your baby for a ball on the hill
Re: Cambodia
Het heeft de hele nacht door geregend...
De rurale Cambodiaan heeft precies niet echt een huiselijk ochtendritueel. Als we onze ogen opendoen rond een uur of 6 zijn er al redelijk wat mannen weg (in de hut sliepen een man of 10.. 15). Het zijn de kinderen en de vrouwen die er nog zijn. Er staat een pot op het vuur, het zou het ontbijt zijn. Droge rijst... njammie
Josephine eet redelijk wat (op karakter), ik hou het na een schep of 2 voor bekeken... ik leef nog wel wat verder op adrenaline 
Vandaag zouden we hier toch eens moeten uitgeraken. Een beetje avontuur is altijd plezant, maar het wordt stilaan een beetje teveel van het goede. De zondvloed is overgegaan in een motregen, dus we wagen het erop. Uit onze gesprekken gisteren hadden we begrepen dat er wel degelijk een "weg" uit het dorp was, maar ons grootste probleem zou de rivier verderop zijn. Problemen zijn er om opgelost te worden, dus: let's go!
De zoon des huizes zal ons de "weg" tonen. We rijden met onze moto's dwars door een paar mensen hun tuintjes en komen aan de rand van het dorp en de zoon leidt ons recht de rijstvelden in. Akkerdjie!
Was dat de "weg" waar ze ons zo goesting op doen krijgen hadden? De zoon keek wat verbouwereerd en maakte ons duidelijk dat het dijkje tussen de velden breder was dan de andere dijkjes. Dat klopt wel, maar het was nogaltijd maar amper breed genoeg om een voet aan de grond te zetten. En bovendien had de regen van de laatste nacht de helft van de dijkjes weggespoelt... en de andere helft herschapen in een modderpoeltje.
Hier gingen we ?cht niet aan beginnen. De herrinering aan ons rijsveldenavontuur van gisteren was nog heel vers. Dit zouden we niet volhouden. En bovendien is het helemaal niet zeker of we die rivier verderop doorkunnen.
Kereweerom...
We houden even een beraard:
- we MOETEN zo rap mogelijk hier uit geraken. We zijn al serieus verzwakt en krijgen serieus last van de honger. We gaan moeten eten of we vallen omver
- Hoe vriendelijk de mensen in dit dorp ook zijn, als we het eten dat ze ons kunnen bezorgen gaan opeten zijn we zeker van acute diaree en mogelijks erger . En dat is nog erger dan honger
- We zitten zowieso met te weinig water.
- Rijstvelden doen we niet meer. Kost te veel energie. We doen het zeker niet als er risico is dat we op onze stappen moeten terugkeren
De enige optie die we zien is terugkeren.
Terugkeren naar het wegje waar we initieel op zaten. Het was een zeer moeilijke weg, maar in vergelijking met rijstvelden toch duizend keer meer berijdbaar. Maar we waren tot hier geraakt via die weg, dus kunnen we ook teruggeraken. Dat is tenminste iets dat we weten. Van de weg voor ons weten we niets.
Het vooruitzicht om heel die weg terug te gaan stemde ons niet bepaald vrolijk. Maar aan de andere kant wisten we wat we konden verwachten. Zekerheid is een luxe die we al enkele dagen niet meer gekend heb.
We nemen afscheid van de helpende familie en stuiven vol gas het dorp terug uit. Genietend van de 1km lange perfect weg naar de rivier die we gisteren zijn doorgestoken. Als we aankomen bij de rivier zakt de moed ons helemaal in de schoenen
De rivier die we gisteren met wat hulp hebben kunnen doorsteken is door de aanhoudende regen zeker 3m gestegen en veranderd in een woeste kolkende watermassa. Hier een motor overkrijgen is werklijk onmogelijk. Zelfs proberen overzwemmen zou waanzin zijn.
Ik heb er geen foto van, maar op onderstaande foto kan je de modderige oever zien. Nu stond het water tot helemaal bovenaan die oever
Er stond iemand, gepakt en gezakt, beteuterd naar de rivier te kijken. Die man zag zijn plan om de rivier over te steken ook in het water vallen (letterlijk). Hij gebaarde ons dat we moesten wachten tot het water gezakt was. We vroegen hem hoelang dat zou duren. Hij stak 1 vinger de lucht in. 1 dag? We probeerden confirmatie te krijgen dat we morgen opnieuw moesten proberen? Hij lachte en schudde van nee. Hij ging op zijn hukje zitten en in de modder begon hij streepjes te trekken. 1..2..3..4..5..6..7 dagen. 1 week! Hij voegde er nog aan toe "als het stop met regen"...
De rurale Cambodiaan heeft precies niet echt een huiselijk ochtendritueel. Als we onze ogen opendoen rond een uur of 6 zijn er al redelijk wat mannen weg (in de hut sliepen een man of 10.. 15). Het zijn de kinderen en de vrouwen die er nog zijn. Er staat een pot op het vuur, het zou het ontbijt zijn. Droge rijst... njammie
Josephine eet redelijk wat (op karakter), ik hou het na een schep of 2 voor bekeken... ik leef nog wel wat verder op adrenaline Vandaag zouden we hier toch eens moeten uitgeraken. Een beetje avontuur is altijd plezant, maar het wordt stilaan een beetje teveel van het goede. De zondvloed is overgegaan in een motregen, dus we wagen het erop. Uit onze gesprekken gisteren hadden we begrepen dat er wel degelijk een "weg" uit het dorp was, maar ons grootste probleem zou de rivier verderop zijn. Problemen zijn er om opgelost te worden, dus: let's go!
De zoon des huizes zal ons de "weg" tonen. We rijden met onze moto's dwars door een paar mensen hun tuintjes en komen aan de rand van het dorp en de zoon leidt ons recht de rijstvelden in. Akkerdjie!
Was dat de "weg" waar ze ons zo goesting op doen krijgen hadden? De zoon keek wat verbouwereerd en maakte ons duidelijk dat het dijkje tussen de velden breder was dan de andere dijkjes. Dat klopt wel, maar het was nogaltijd maar amper breed genoeg om een voet aan de grond te zetten. En bovendien had de regen van de laatste nacht de helft van de dijkjes weggespoelt... en de andere helft herschapen in een modderpoeltje. Hier gingen we ?cht niet aan beginnen. De herrinering aan ons rijsveldenavontuur van gisteren was nog heel vers. Dit zouden we niet volhouden. En bovendien is het helemaal niet zeker of we die rivier verderop doorkunnen.
Kereweerom...
We houden even een beraard:
- we MOETEN zo rap mogelijk hier uit geraken. We zijn al serieus verzwakt en krijgen serieus last van de honger. We gaan moeten eten of we vallen omver
- Hoe vriendelijk de mensen in dit dorp ook zijn, als we het eten dat ze ons kunnen bezorgen gaan opeten zijn we zeker van acute diaree en mogelijks erger . En dat is nog erger dan honger
- We zitten zowieso met te weinig water.
- Rijstvelden doen we niet meer. Kost te veel energie. We doen het zeker niet als er risico is dat we op onze stappen moeten terugkeren
De enige optie die we zien is terugkeren.
Terugkeren naar het wegje waar we initieel op zaten. Het was een zeer moeilijke weg, maar in vergelijking met rijstvelden toch duizend keer meer berijdbaar. Maar we waren tot hier geraakt via die weg, dus kunnen we ook teruggeraken. Dat is tenminste iets dat we weten. Van de weg voor ons weten we niets.
Het vooruitzicht om heel die weg terug te gaan stemde ons niet bepaald vrolijk. Maar aan de andere kant wisten we wat we konden verwachten. Zekerheid is een luxe die we al enkele dagen niet meer gekend heb.
We nemen afscheid van de helpende familie en stuiven vol gas het dorp terug uit. Genietend van de 1km lange perfect weg naar de rivier die we gisteren zijn doorgestoken. Als we aankomen bij de rivier zakt de moed ons helemaal in de schoenen
De rivier die we gisteren met wat hulp hebben kunnen doorsteken is door de aanhoudende regen zeker 3m gestegen en veranderd in een woeste kolkende watermassa. Hier een motor overkrijgen is werklijk onmogelijk. Zelfs proberen overzwemmen zou waanzin zijn.
Ik heb er geen foto van, maar op onderstaande foto kan je de modderige oever zien. Nu stond het water tot helemaal bovenaan die oever
Er stond iemand, gepakt en gezakt, beteuterd naar de rivier te kijken. Die man zag zijn plan om de rivier over te steken ook in het water vallen (letterlijk). Hij gebaarde ons dat we moesten wachten tot het water gezakt was. We vroegen hem hoelang dat zou duren. Hij stak 1 vinger de lucht in. 1 dag? We probeerden confirmatie te krijgen dat we morgen opnieuw moesten proberen? Hij lachte en schudde van nee. Hij ging op zijn hukje zitten en in de modder begon hij streepjes te trekken. 1..2..3..4..5..6..7 dagen. 1 week! Hij voegde er nog aan toe "als het stop met regen"...
Re: Cambodia
Daar waren we tussendoor ook wel mee bezig. Op sommige grote bladen bleven redelijk wat druppels water liggen, en daar kunt ge dan eens van likken. Maar om nog maar 1 volledige slok water te verzamelen zijt ge al even bezig. We waren eigenlijk constant aan het proberen om vooruit te geraken, we hadden dus gewoon geen tijd om een uurtje te stoppen om 1 slok water te verzamelen. Dan zouden we nog altijd in den jungle gezeten hebben.ik vraag mij wel al gans de tijd af als er geen manier was om zelf regenwater op te vangen ?
Tja ik leef me nog al in in uw verslag.
We hadden wel een regenjasje mee. Toen we de eerste nacht 's nachts door het woud aan het rijden waren was ik al allerlei dingen aan het plannen om de nacht in de jungle te kunnen doorbrengen. Een van mijn plannen was wel om die regenjas zo op te hangen dat hij zoveel mogelijk water zou verzamelen en dat in onze camelbak laten lopen.
Ik heb mij wel regelmatig serieus vervloekt. Voor deze reis wou ik mij een waterfilter kopen. Maar zo'n goede draagbare filter kost al rap 300?. Op dat moment had ik niet echt geld over en ik heb het dus niet gekocht.
Zo'n simpel filterke had een wereld van verschil kunnen maken!Re: Cambodia
en daar staat ge dan,
vast in een miniem dorp waar niemand u ECHT kan helpen
ik heb ook af en toe gedacht als ik in Roemenie alleen rondbolde zonder GPS of GSM ontvangst of een
satelliettelefoon niet DE oplossing zou zijn om in echte NOODsituaties iemand te kunnen bereiken.
ik kan echt moeilijk begrijpen dat die mensen ginder ook bijna niets drinken van water. En leven op alleen rijst...????
vast in een miniem dorp waar niemand u ECHT kan helpen
ik heb ook af en toe gedacht als ik in Roemenie alleen rondbolde zonder GPS of GSM ontvangst of een
satelliettelefoon niet DE oplossing zou zijn om in echte NOODsituaties iemand te kunnen bereiken.
ik kan echt moeilijk begrijpen dat die mensen ginder ook bijna niets drinken van water. En leven op alleen rijst...????
Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today
Re: Cambodia
Naar die rivier staan kijken zou niet echt helpen dus we tuffen nog maar eens terug naar [i:1d4lmp2i]ons[/i:1d4lmp2i] dorpje. Ge zag iedereen daar kijken.. "zijn die hier nu weer?"
Voor ons rijstvelden, achter ons kolkende rivier. Vast noemen ze dat zeker? We bespreken onze situatie nog maar eens. Het begon tot ons door te dringen dat we een regio binnengereden waren die tijdens het regenseizoen volledig afgesloten is van de buitenwereld. 2 dagen geleden was het regenseizoen nog niet echt begonnen en was het dus geen probleem om hier te geraken. Nu is het vollen bak beginnen regenen en heel den boel is afgesloten. Voor de mensen hier is dat geen probleem, ze leven van wat het land hun brengt. En ze hebben zes maand per jaar tijd om dingen in te voeren van de steden. En nu zijn de zes maanden aangebroken dat ze geen contact meer hebben met de buitenwereld.
Onze fysieke toestand is niet zo super. Uitgeput is wel het minst dat je daarover kan vertellen. Het zijn de moto's die het probleem zijn. Rijden kunt ge er niet mee hier... het is gewoon 120kg ballast. Te voet door die rijstvelden baggeren is traag, maar niet echt een probleem. We halen de GPS nog eens boven... nogaltijd kapot. Maar we kunnen wel nog naar de kaart kijken. Van de heel beperkte informatie die de GPS heeft van deze regio leren we dat het eerste dorpje/stadje waarvan we zeker zijn dat het bestaat(en verbonden is met een weg) ongeveer 50km hiervandaan is. In vogelvlucht. In realiteit zal dat al rap 80km zijn. In deze omstandigheden is dat 3 a 4 dagen stappen. Zonder moto's kunnen we door de rivieren zwemmen. Met wat geluk is er een soort weg nog voor dat dorpje/stadje waar we een lift kunnen regelen op een brommerke of zelfs een auto. De moto's laten we hier dan achter en moeten ze na het regenseizoen maar weer komen halen.
Maar voor we te voet verdwijnen in het regenwoud moeten we toch echt wel iemand proberen te bereiken. Er is eigenlijk niemand die weet waar we zijn of dat we een "probleempje"
hebben. We besluiten de monnik van gisteren te gaan zoeken. Zijn Engels trok wel op niet veel, we hadden wel verstaan dat hij soms naar films kijkt. En als hij naar films kijkt moet hij 1) een tv hebben en 2) elektriciteit hebben. Twee dingen die we hier nog niet gezien hebben. Hij kan ons misschien zeggen hoe of waar we kunnen telefoneren.
Blijkt dat er 1 plaats is in het dorp waar er soms GSM ontvangst is. Een termietenheuveltje midden van de rijstvelden. We hebben daar een uur naar het schermke van onze GSM zitten turen maar noppes... Volgens de monnik zat de wind niet goed. Het kon evengoed zijn dat hij ons wou zeggen dat hij jeuk had aan zijn dikke teen. Onze communicatie was nogaltijd niet super.
Het is ondertussen weer middag. Bij ons [i:1d4lmp2i]gastgezin[/i:1d4lmp2i] bieden ze ons eten aan. Ze moeten gezien hebben dat we er niet zo gelukkig uitzien want ze hadden hun best gedaan! Niet alleen was er de slechte rijst, maar ze hadden een blik pilchards (is dat een woord? Ge weet wel, haring) in tomatensaus gevonden voor ons. Het was nog maar een jaar over tijd, dus dat viel goed mee! Dat smaakte!
Voor ons rijstvelden, achter ons kolkende rivier. Vast noemen ze dat zeker? We bespreken onze situatie nog maar eens. Het begon tot ons door te dringen dat we een regio binnengereden waren die tijdens het regenseizoen volledig afgesloten is van de buitenwereld. 2 dagen geleden was het regenseizoen nog niet echt begonnen en was het dus geen probleem om hier te geraken. Nu is het vollen bak beginnen regenen en heel den boel is afgesloten. Voor de mensen hier is dat geen probleem, ze leven van wat het land hun brengt. En ze hebben zes maand per jaar tijd om dingen in te voeren van de steden. En nu zijn de zes maanden aangebroken dat ze geen contact meer hebben met de buitenwereld.
Onze fysieke toestand is niet zo super. Uitgeput is wel het minst dat je daarover kan vertellen. Het zijn de moto's die het probleem zijn. Rijden kunt ge er niet mee hier... het is gewoon 120kg ballast. Te voet door die rijstvelden baggeren is traag, maar niet echt een probleem. We halen de GPS nog eens boven... nogaltijd kapot. Maar we kunnen wel nog naar de kaart kijken. Van de heel beperkte informatie die de GPS heeft van deze regio leren we dat het eerste dorpje/stadje waarvan we zeker zijn dat het bestaat(en verbonden is met een weg) ongeveer 50km hiervandaan is. In vogelvlucht. In realiteit zal dat al rap 80km zijn. In deze omstandigheden is dat 3 a 4 dagen stappen. Zonder moto's kunnen we door de rivieren zwemmen. Met wat geluk is er een soort weg nog voor dat dorpje/stadje waar we een lift kunnen regelen op een brommerke of zelfs een auto. De moto's laten we hier dan achter en moeten ze na het regenseizoen maar weer komen halen.
Maar voor we te voet verdwijnen in het regenwoud moeten we toch echt wel iemand proberen te bereiken. Er is eigenlijk niemand die weet waar we zijn of dat we een "probleempje"
hebben. We besluiten de monnik van gisteren te gaan zoeken. Zijn Engels trok wel op niet veel, we hadden wel verstaan dat hij soms naar films kijkt. En als hij naar films kijkt moet hij 1) een tv hebben en 2) elektriciteit hebben. Twee dingen die we hier nog niet gezien hebben. Hij kan ons misschien zeggen hoe of waar we kunnen telefoneren.Blijkt dat er 1 plaats is in het dorp waar er soms GSM ontvangst is. Een termietenheuveltje midden van de rijstvelden. We hebben daar een uur naar het schermke van onze GSM zitten turen maar noppes... Volgens de monnik zat de wind niet goed. Het kon evengoed zijn dat hij ons wou zeggen dat hij jeuk had aan zijn dikke teen. Onze communicatie was nogaltijd niet super.
Het is ondertussen weer middag. Bij ons [i:1d4lmp2i]gastgezin[/i:1d4lmp2i] bieden ze ons eten aan. Ze moeten gezien hebben dat we er niet zo gelukkig uitzien want ze hadden hun best gedaan! Niet alleen was er de slechte rijst, maar ze hadden een blik pilchards (is dat een woord? Ge weet wel, haring) in tomatensaus gevonden voor ons. Het was nog maar een jaar over tijd, dus dat viel goed mee!
Dat smaakte!Re: Cambodia
Toen we onze situatie uitlegde aan de man des huizes begon zijn frank te vallen dat we hier zonder hulp niet zouden wegraken. Ik weet niet of hij tegenop zag tegen het vooruitzicht om met die twee blanke sukkelaars 6 maand opgescheept te zitten of omdat hij gewoon medelijden had. Of was het toch de simpele wet van de economie... vraag & aanbod? In ieder geval, hij wou ons helpen!
Diezelfde morgen was hij gaan kijken naar de volgende rivier. Hij deed teken hoe diep het was. Tot aan de borst. Te hoog voor een moto, dat begreep hij ook. Maar hij kon die moto's er wel doordragen. Met 4 sterke mannen. We zouden hem wel moeten betalen en eens hij doorhad dat we dat wel degelijk wouden doen zag hij het helemaal zitten.
Lang moesten we er niet over nadenken. 't is niet dat wel veel alternatieven hadden.
Hij joeg ons op ons moto's, recht het rijstveld in. Hetzelfde ritueel als daarvoor. Josephine droeg de bagage en helmen. Ik reed op een moto met twee man naast mij om mij recht te houden. We zaten nog regelmatig met moto en al het veld in, maar dankzij de hulp van die mannen ging het redelijk vlot. Als 1 moto erdoor was moest ik terugwandelen en hetzelfde doen met de andere moto.
1uur heb ik dat volgehouden en dan was mijn kaars ?cht uit. Ik kon letterlijk niet meer op mijn benen staan. Ik ben gewoon neergeploft midden van die velden, ik had zelfs de kracht niet meer om te drinken. Onze helpers vonden mij duidelijk een jeanet maar ze hadden ook geen goesting om te wachten tot ik weer wat op krachten was gekomen, dus pakten ze die moto gewoon met vier man op en droegen hem door de velden.
En zo ploeterden we verder... De gevreesde rijstvelden duurden niet zo lang als we gevreesd hadden en al rap (relatief gezien toch) kwam we aan de rivier. De rivier zelf was echt niet te doorwaden, maar blijkbaar moesten we die niet echt oversteken en konden we langs deze oever ook verder. We moesten enkel een klein zijriviertje over
Diezelfde morgen was hij gaan kijken naar de volgende rivier. Hij deed teken hoe diep het was. Tot aan de borst. Te hoog voor een moto, dat begreep hij ook. Maar hij kon die moto's er wel doordragen. Met 4 sterke mannen. We zouden hem wel moeten betalen en eens hij doorhad dat we dat wel degelijk wouden doen zag hij het helemaal zitten.
Lang moesten we er niet over nadenken. 't is niet dat wel veel alternatieven hadden.
Hij joeg ons op ons moto's, recht het rijstveld in. Hetzelfde ritueel als daarvoor. Josephine droeg de bagage en helmen. Ik reed op een moto met twee man naast mij om mij recht te houden. We zaten nog regelmatig met moto en al het veld in, maar dankzij de hulp van die mannen ging het redelijk vlot. Als 1 moto erdoor was moest ik terugwandelen en hetzelfde doen met de andere moto.
1uur heb ik dat volgehouden en dan was mijn kaars ?cht uit. Ik kon letterlijk niet meer op mijn benen staan. Ik ben gewoon neergeploft midden van die velden, ik had zelfs de kracht niet meer om te drinken. Onze helpers vonden mij duidelijk een jeanet maar ze hadden ook geen goesting om te wachten tot ik weer wat op krachten was gekomen, dus pakten ze die moto gewoon met vier man op en droegen hem door de velden.
En zo ploeterden we verder... De gevreesde rijstvelden duurden niet zo lang als we gevreesd hadden en al rap (relatief gezien toch) kwam we aan de rivier. De rivier zelf was echt niet te doorwaden, maar blijkbaar moesten we die niet echt oversteken en konden we langs deze oever ook verder. We moesten enkel een klein zijriviertje over
Re: Cambodia
Drinken doen ze daar echt wel weinig, die hun lichaam is daar aan gewoon zeker?ik kan echt moeilijk begrijpen dat die mensen ginder ook bijna niets drinken van water. En leven op alleen rijst...????
Hun eten bestaat vooraal uit rijst ja. Het gezin waar we bij bleven was niet het allerarmste gezin en die namen toch drie maaltijden per dag. 's morgens droge rijst. 's middags droge rijst en 's avonds rijst met een saus. Er lopen ook wel wat kippen en varkens rond in het dorp. Het vlees daarvan zullen ze ook wel eten, maar dat zal voor speciale gelegenheden zijn... zeker niet elke dag. Het dieet in die dorpen wordt aangevuld met puiten.
Toen we daar waren kwam een oud vrouwtje langs. Kromme rug en helemaal verrimpeld. Ze zag eruit als een heks eigenlijk
Ze kwam ons eten brengen. We kregen elk een kommetje dampende "soep". Het zag er eigenlijk nog wel goed uit.Toen we van het soepje even slurpten was ons goesting al rap over. Z??r zout en behoorlijk pikant. Het was puitensoep. Met volledige puiten erin. We hebben even overwogen om het toch op te eten (het was tenslotte gekookt en we hadden honger), maar toen begon die "heks" een rochel boven te halen. Ze schraapte haar keel en dan vloog er een gigantisch rode fluim op de grond. Ongeveer 30cm van ons kommetjes. De heks lachte naar ons en we zagen dat gans haar tandvlees aan het bloeden was. Het rode kwijl druipte van haar kin.
Onze honger was direct over..
Re: Cambodia
Een filmpje van de rijstvelden. Dit is waar ik [i:11wan60d]lag[/i:11wan60d] toen mijn pijp uit was
http://www.youtube.com/watch?v=s5ff5KuOpto
http://www.youtube.com/watch?v=s5ff5KuOpto
Re: Cambodia
ge gaat er samen nog komen,ik voel het
er is hoop , al zal het u iets kosten
er is hoop , al zal het u iets kosten
Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today
Re: Cambodia
Het riviertje..
We waren echt wel optimistisch aan het worden nu. Het enthousiasme van die mannen werkte aanstekelijk en ze maakten duidelijk dat hun "job" er op zou zitten eens we deze rivier overwaren. Van daar zouden we terug kunnen rijden. We waren eerst wat sceptisch, maar toen we aan de overkant van de rivier een klein brommerke zagen staan waren we eerder euforisch!
Ik zal de foto's deze keer laten spreken
De eerste moto..
De tweede moto..
We waren echt wel optimistisch aan het worden nu. Het enthousiasme van die mannen werkte aanstekelijk en ze maakten duidelijk dat hun "job" er op zou zitten eens we deze rivier overwaren. Van daar zouden we terug kunnen rijden. We waren eerst wat sceptisch, maar toen we aan de overkant van de rivier een klein brommerke zagen staan waren we eerder euforisch!
Ik zal de foto's deze keer laten spreken
De eerste moto..
De tweede moto..
Re: Cambodia
We waren door de rivier... de 2 moto's eens gestart: no problemo.
Een van de mannen die ons hielp had maar 1 been. Zo liepen er redelijk wat mensen rond. Mijnen...
Wij waren vooral blij dat we dit zagen:
Voor het scooterke was deze rivier de terminus. Maar dat scooterke was wel tot hier geraakt!
Het was vroege namiddag. Onze helper gebaarden ons dat we nog voor de avond in een deftig dorp konden geraken. Althans, dat verstonden we. De eigenaar van de scooter bracht zelfs nog meer hoop. In "dat dorp" zouden auto's zijn... en auto's kunnen niet over dijkjes in rijstvelden rijden!
Vol goede moed sprongen we weer op de moto (al ging dat niet meer zo gezwind) en weg waren we. De weg was inderdaad een pak beter. Een tof endurobaantje eigenlijk. Het ging traag, maar we reden!
We passeerden enkele dorpen, we reden zelf over een brug (whaw! ). We slaagden erin om nog enkele cola's te kopen. Eten zat er nog niet echt in, maar we waren ook niet echt op zoek. We wouden dat magische dorp bereiken... daar waar de auto's reden!
Een van de mannen die ons hielp had maar 1 been. Zo liepen er redelijk wat mensen rond. Mijnen...
Wij waren vooral blij dat we dit zagen:
Voor het scooterke was deze rivier de terminus. Maar dat scooterke was wel tot hier geraakt!
Het was vroege namiddag. Onze helper gebaarden ons dat we nog voor de avond in een deftig dorp konden geraken. Althans, dat verstonden we. De eigenaar van de scooter bracht zelfs nog meer hoop. In "dat dorp" zouden auto's zijn... en auto's kunnen niet over dijkjes in rijstvelden rijden!
Vol goede moed sprongen we weer op de moto (al ging dat niet meer zo gezwind) en weg waren we. De weg was inderdaad een pak beter. Een tof endurobaantje eigenlijk. Het ging traag, maar we reden!
We passeerden enkele dorpen, we reden zelf over een brug (whaw!
). We slaagden erin om nog enkele cola's te kopen. Eten zat er nog niet echt in, maar we waren ook niet echt op zoek. We wouden dat magische dorp bereiken... daar waar de auto's reden! Re: Cambodia
En zo reden we toch een tiental kilometers, dorpje in, dorpje uit. Tot die weg er bij het verlaten van een dorp weer volledig mee ophoud.
Voor ons: rijstvelden
Het zag er wel iets beter uit. Hier was duidelijk meer doorgaand "verkeer" en ze hadden 1 dijkje wat breder gemaakt zodat we net onze voeten naast de moto konden zetten. Er zaten ook wat minder bochten in. Maar het dijkje was door de regen van de laatste dagen wel een vettig boeltje. De aanblik van rijstvelden zover onze ogen konden zien maakten ons niet echt gelukkig (understatement).
We hadden in dat dorpje kunnen blijven voor de nacht. Het was ondertussen 4u30 ofzo. Rond 6u wordt het donker. Maar we wouden pers? verder dus doken we de rijstvelden in. Om onnodige valpartijen te voorkomen reed ik nogaltijd de twee moto's over de dijkjes. Dodelijk vermoeiend voor mij, maar het was de beste oplossing. Traag maar gestaag ploeterden we verder
Voor ons: rijstvelden
Het zag er wel iets beter uit. Hier was duidelijk meer doorgaand "verkeer" en ze hadden 1 dijkje wat breder gemaakt zodat we net onze voeten naast de moto konden zetten. Er zaten ook wat minder bochten in. Maar het dijkje was door de regen van de laatste dagen wel een vettig boeltje. De aanblik van rijstvelden zover onze ogen konden zien maakten ons niet echt gelukkig (understatement).
We hadden in dat dorpje kunnen blijven voor de nacht. Het was ondertussen 4u30 ofzo. Rond 6u wordt het donker. Maar we wouden pers? verder dus doken we de rijstvelden in. Om onnodige valpartijen te voorkomen reed ik nogaltijd de twee moto's over de dijkjes. Dodelijk vermoeiend voor mij, maar het was de beste oplossing. Traag maar gestaag ploeterden we verder
Re: Cambodia
Filmpje: De beste dijkjes die we tot nu toe waren tegengekomen...
http://www.youtube.com/watch?v=Yj-AeWm_bEI
http://www.youtube.com/watch?v=Yj-AeWm_bEI
Re: Cambodia
We zaten ongeveer 2 km in de rijstvelden als het donker werd... voor ons nog meer van hetzelfde zover we konden zien. Aan de kant van de velden stond een hutje dat de boeren gebruiken om onder te pauzeren tijdens het werken op het veld. We besluiten er te stoppen.
We dumpen de moto's daar en beginnen terug te wandelen naar het laatste dorp. We hadden nog getwijfeld als we door dat dorpje reden om er iets van eten te zoeken, maar we wouden pers? nog verder geraken vandaag. Domme keuze want nu hebben we eten noch drinken en gaan hier de nacht moeten doorbrengen en zit er niets anders op dan terug naar ginder te wandelen.
Och, na boeiende dag is er niets zo goed als een fiske modderwandeling om de dag mee af te sluiten, nietwaar?
In het donker lopen we daar nog eens goed verloren ook, maar na veel vijven en zessen slagen we er toch in een winkeltje te vinden en zoals gewoonlijk kopen we het leeg. Al hun water, hun cola's, hun red-bull's. Ze hebben ook een does snoepjes (yes!) en wonder boven wonder: ze hebben 2 instant noodles die de buurman voor ons wilt klaarmaken!
De wandeling terug lijkt wel 100km. Moe moe moe. En dan in het pikkedonker over sappige dijkjes tsjokken... pfjoew
Terug in ons "hotel" doet Josephine de leuke ontdekking dat we niet de enige zijn die hier van plan zijn om de nacht door te brengen. Er zitten ook een paar spinnetjes
. Van de grote harige variant! Ze zien er zelfs een beetje gevaarlijk uit... . Het komende kwartier spendeer ik met elke hoekje van het rieten dak te inspecteren met ons (enige) lampje. De buit: 6 joekels van spinnen en 1 gigantische gecko. De gecko laat ik zitten, die eten insecten en zijn best wel lief
Ik val als een baksteen in slaap... Josephine heeft het iets moeilijker om de slaap te vatten met al die spinnetjes in de buurt
Morgen... morgen gaat alles beter gaan...
Wishful thinking?
We dumpen de moto's daar en beginnen terug te wandelen naar het laatste dorp. We hadden nog getwijfeld als we door dat dorpje reden om er iets van eten te zoeken, maar we wouden pers? nog verder geraken vandaag. Domme keuze want nu hebben we eten noch drinken en gaan hier de nacht moeten doorbrengen en zit er niets anders op dan terug naar ginder te wandelen.
Och, na boeiende dag is er niets zo goed als een fiske modderwandeling om de dag mee af te sluiten, nietwaar?
In het donker lopen we daar nog eens goed verloren ook, maar na veel vijven en zessen slagen we er toch in een winkeltje te vinden en zoals gewoonlijk kopen we het leeg. Al hun water, hun cola's, hun red-bull's. Ze hebben ook een does snoepjes (yes!) en wonder boven wonder: ze hebben 2 instant noodles die de buurman voor ons wilt klaarmaken! De wandeling terug lijkt wel 100km. Moe moe moe. En dan in het pikkedonker over sappige dijkjes tsjokken... pfjoew
Terug in ons "hotel" doet Josephine de leuke ontdekking dat we niet de enige zijn die hier van plan zijn om de nacht door te brengen. Er zitten ook een paar spinnetjes
. Van de grote harige variant! Ze zien er zelfs een beetje gevaarlijk uit... . Het komende kwartier spendeer ik met elke hoekje van het rieten dak te inspecteren met ons (enige) lampje. De buit: 6 joekels van spinnen en 1 gigantische gecko. De gecko laat ik zitten, die eten insecten en zijn best wel lief Ik val als een baksteen in slaap... Josephine heeft het iets moeilijker om de slaap te vatten met al die spinnetjes in de buurt
Morgen... morgen gaat alles beter gaan...
Wishful thinking?
Re: Cambodia
ge zijt wel goe in cliffhangers h?Wishful thinking?
en ik neem mijn woorden toch een klein beetje terug
Ik wil ook, maar niet tussen de rijstvelden in't regenseizoen
Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Re: Cambodia
En nog veel minder tussen de spinnen, neem ik aan?ge zijt wel goe in cliffhangers h?Wishful thinking?
en ik neem mijn woorden toch een klein beetje terug
Ik wil ook, maar niet tussen de rijstvelden in't regenseizoen
Re: Cambodia
bwa, daar zou'k minder problemen mee hebben denk ik.En nog veel minder tussen de spinnen, neem ik aan?
Zolang ze maar onder mijn voet passen
En ja, de pootjes mogen uitsteken Ik geraak overal door! Ik ben namelijk ontspoord.
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
We're all equal but we need a fuckin' map!
http://www.destinationworld.be
Re: Cambodia
Ge moogt gerust es een avondje organiseren om live foto's/video's/verhalen te vertellen hoor.
Keep going