Bestemming: Montenegro (of daar ergens in de buurt)

[laouen]

Dag 8: Mostar en nog wat

We pakken op't gemak in en om 9u zeggen we gedag tegen de Valentino Rossi lookalike van de receptie. De dag begint wat grijs en in de buurt van de camping vinden we niet meteen iets eetbaars dus rond 10u stoppen we aan een tankstation om te ontbijten. Het is niet meteen duidelijk wat de ober verstaat onder een 'sendviche maar het blijkt een gigantisch broodje kaas met tomaat te zijn, en een koffie.

We hebben het originele plan wat bijgesteld en beslist om vandaag al via Mostar te passeren. Na de 'niet geheel aangename' verrassing gisteren, blijven we maar liever veilig en wel op de grote wegen ipv de geplande witte weggeskes naar de Montenegrijnse grens. Het eerste stuk is daardoor ietwat saaier volgens DuibhceK. We rijden door een vallei via Donji Vakuf en Gornji Vakuf richting Mostar. Het eerste deel is naar Bosnische normen redeljik druk en we passeren behoorlijk wat lintbebouwing. Maar als we dichter bij Mostar komen verandert het landschap als we over een col rijden.





Voor we Mostar bereiken worden we nog getrakteerd op een impressionante canyon.




Rond de middag rijden we Mostar binnen. De stad is duidelijk nog volop in opbouw en tussen alle nieuwbouw staan nog behoorlijk veel kapotgeschoten ruines. We volgen de bordjes naar de oude stad stad en komen zo in wat een doodlopende straat lijkt. Er zit een man langs de kant van de weg die gebaart dat we even moeten wachten terwijl hij een auto in een parkeerplaatsje helpt. We mogen de moto's langs de stoep parkeren en ze krijgen zelfs een parasolleke zodat ze mooi in de schaduw staan. De vesten en de helmen mogen we in de bar vlakbij achterlaten. En dat alles voor 2 EUR



We wandelen op ons gemak naar het oude stadsdeel op zoek naar de brug. Die is niet zo moeilijk te vinden, gewoon de gigantische stroom toeristen volgen. Mostar heeft een heel mooi oude binnenstad maar het is vooral ook een toerist trap. Te verwachten natuurlijk.



zicht vanop de brug


Gaat hij springen of niet?


We laten ons inpakken door een van de vele 'restaurant ronselaars' en belanden zo op een prachtig terrasje met zicht op de brug. Zo kunnen we de kerel in het midden van de brug ook in de gaten houden. Die staat daar nu al goed een uur maar springen zit er precies niet in. De ober weet ons te vertellen dat hij niet springt voor minder dan 25 EUR. Blijkbaar is er niemand zo idioot om dat bedrag neer te tellen...







Wanneer we terug aan de moto's komen, staan deze pareltjes er naast. De eigenaars zijn 2 Britten op leeftijd. Ze zijn op weg naar Griekenland. Vet!



Ondertussen is het al 2u en het is nog een eind rijden naar Foca, onze eindbestemming voor vandaag. We rijden de vallei van Mostar uit en meteen komen we weer in verlaten, adembenemende landschappen terecht. We passeren ook een bord dat ons verwelkomt in de 'Republic of Sprska' met vlag en al. Het triggert onze nieuwsgierigheid en terug thuis leren we dat Bosni?-Herzegovina eigenlijk uit nog een derde deel, Sprska, bestaat, voornamelijk bewoond door Bosnische Servi?rs, of waren het Servische Bosni?rs...

We volgen de Zalomska rivier en komen in de vallei in de buurt van Gacko en ineens wanen we ons in Sovjet gebied. De vallei is volledig opengereten en is nu een gigantische zandgroeve met in het midden een van de grootste fabrieken die ik ooit gezien heb. Het is in elk geval de enige fabriek die ik gezien heb sinds we Duitsland uit gereden zijn. Een paar kilometer na dat eerste zicht op de vallei, passeren we een bordje dat aangeeft dat het verboden is om foto's te nemen En om het plaatje helemaal compleet te maken, staat naast het plaatsnaambord van Gacko ook nog een sovjet-stijl monument. Heel bevreemdend.

Wanneer we de stad uit rijden, kan ik het toch niet laten om een foto te nemen


We rijden verder door het Sutjeska Nationaal Park en passeren nog 'The valley of the Heroes' het monument in Tjentiste dat de de slag om Sutjeska in WWII herdenkt.


Rond 6u arriveren we in Foca en gaan we op zoek naar autocamp Drina. Nog nooit zo hartelijk ontvangen geweest op een camping. Het sanitair is wat 'primitiever' dan wat we gewend zijn, maar er is in elk geval warm water! We zijn nog maar net de douche uit als we al te horen krijgen dat het diner klaar is. Dat diner zwom een uur daarvoor nog in de rivier vermoed ik. We krijgen 4 gigantische forellen voorgeschoteld met sla en tomaatjes, patatjes, en een overheerlijke paprika tapenade. Nog niet vaak zo lekker gegeten. Dit komt heel erg in de buurt van de camping in de Spaanse Pyrenee?n...





Het was een vermoeiende dag en om half 10 gaat het licht uit... letterlijk en figuurlijk. Morgen Montenegro!

Totaal aantal km: 330km
De route:

[duibhce Kaelann]

Na de 'niet geheel aangename' verrassing gisteren, blijven we maar liever veilig en wel op de grote wegen

uchuchuch we? uchuchuch...
verdorie, ik heb precies iets in mijn keel

Het eerste stuk is daardoor ietwat saaier volgens DuibhceK. We rijden door een vallei via Donji Vakuf en Gornji Vakuf richting Mostar. Het eerste deel is naar Bosnische normen redeljik druk en we passeren behoorlijk wat lintbebouwing.

Dat stuk was gewoon Vlaamser dan Vlaanderen. Kilometers lintbebouwing, een kakafonie aan bouwstijlen, lelijke commerciele panden, speedguns op elke straathoek, ...

We mogen de moto's langs de stoep parkeren en ze krijgen zelfs een parasolleke zodat ze mooi in de schaduw staan. De vesten en de helmen mogen we in de bar vlakbij achterlaten. En dat alles voor 2 EUR

Uiteraard was dat allemaal ook onderdeel van de tourist trap, maar voor 2 EUR boodt die kerel toch wel behoorlijk wat meerwaarde, in tegendeel tot al die ronselaars voor restaurantjes en prullenwinkels die de rest van de oude binnenstad vullen. De moto's serden in de gaten gehouden en stonden koel in de schaduw.

We passeren ook een bord dat ons verwelkomt in de 'Republic of Sprska' met vlag en al. Het triggert onze nieuwsgierigheid en terug thuis leren we dat Bosni?-Herzegovina eigenlijk uit nog een derde deel, Sprska, bestaat, voornamelijk bewoond door Bosnische Servi?rs, of waren het Servische Bosni?rs...

Bosnische Servi?rs dus
De onafhankelijkheid van Sprska is uitgeroepen nadat Kroati? en Sloveni? zich van Joegoslavi? hadden afgescheiden en was de directe aanleiding voor de Bosnische oorlog. Ondertussen is de republiek Sprska sinds het vredesverdrag -hoewel ze eigenlijk uit 2 geografisch gescheiden gebieden in Bosni? bestaat- een "territoriaal verenigde, ondeelbare en onvervreemdbare constitutionele en juridische entiteit van Bosni?-Herzegovina, dat zelfstandig zijn constitutionele, wetgevende, uitvoerende en rechterlijke functies uitvoert".
De oorlog is duidelijk nog niet vergeten.

in de buurt van Gacko en ineens wanen we ons in Sovjet gebied. De vallei is volledig opengereten en is nu een gigantische zandgroeve met in het midden een van de grootste fabrieken die ik ooit gezien heb.

De foto, genomen bij het uitrijden van Gocka, toont de impact van de fabriek op de vallei eigenlijk niet echt. Maar bij het binnenrijden van de vallei langs de andere kant kijk je recht op 100-den en 100-den meters valleiwand die volledig zijn uitgegraven. Na de geweldige ongerepte natuur waar we uit komen was het een beetje een koude douche.

Rond 6u arriveren we in Foca en gaan we op zoek naar autocamp Drina.

We moeten er wel even naar zoeken. Maar met wat hulp van een lokale tankstationbediende geraken we er vlotjes.
Op de camping zijn we trouwens nog niet halverwege onze forelletjes wanneer de kok en zijn hulp alweer met de roeiboot en de vislijn vertrekken voor nieuwe exemplaren.

[laouen]

We moeten er wel even naar zoeken. Maar met wat hulp van een lokale tankstationbediende geraken we er vlotjes.
Op de camping zijn we trouwens nog niet halverwege onze forelletjes wanneer de kok en zijn hulp alweer met de roeiboot en de vislijn vertrekken voor nieuwe exemplaren.

correctie: die tankstationbediende stuurde ons eigenlijk totaal de verkeerde kant op, maar de gps wist dat kampingske wel te vinden

[TRooPER]

een beetje overeenkomen h?

zeker en vast een hele leuke belevenis ervaren ginderachter, !!

[duibhce Kaelann]

een beetje overeenkomen h?

Awel ja, de GPS had daar ergens een heel stoere aftandse houten brug gezien om te pakken richting de camping ipv de aanwijzingen vanuit het tankstation.
Maar het was wel dankzij die bediende dat ik wist naar wat ik moest zoeken op de GPS.

[laouen]

Dag 9: mission accomplished

Na een heerlijk en stevig ontbijt zijn we om iets na 9u klaar om Bosni? achter ons te laten en richting Montenegro te trekken. De camping blijkt wel behoorlijk prijzig naar Bosnische normen maar de warme welkom en het hele lekkere eten zijn dat wel waard.



We rijden Bosni? uit over een stuk verschrikkelijk slechte weg met veel putten en asfalt dat aan Belgi? doet denken, wat de overgang naar Montenegro een hele verademing maakt.

Bruggeske in het Niemandsland tussen Bosni? en Montenegro


Yay! We zijn er!






Wat een mooi land! We worden meteen getrakteerd op de prachtige Piva canyon, een diep uitgesleten dal met het blauwste water dat ik tot nu toe gezien heb.



Vlak voor de brug over het meer moeten we linksaf een zwart gat in. En dat is letterlijk te nemen. Montenegrijnen houden van tunnelkes, maar er licht in hangen is wat veel moeite. Meer nog, ze vinden het leuk om in die tunnels haarspeldbochtjes te leggen. Dus het is telkens weer een avontuur en een hele belevenis om zo'n zwart gat in te rijden.



Later zullen we nog leren dat die gitzwarte haarspeldtunnels nog wel meer verrassingen in petto kunnen hebben, want in de zomer als het heel warm is, zoeken de koeien daar verkoeling

We rijden van de canyon weg en beginnen aan een mooie klim omhoog naar de bergpas langs Trsa en Durmitor park die gewoonweg adembenemend is. We doen het hele stuk niet meer dan 30km/u, omdat we zo zitten rond te kijken op de motor. Het landschap is enorm verlaten en ruw, en eigenlijk absoluut niet op foto vast te leggen.











Na Zabljak rijden we langs deze Tara Canyon richting Kolasin. We beseffen het niet op dat moment, maar Tara canyon is blijkbaar de 2de diepste canyon ter wereld na de Grand Canyon in Amerika. Het is een geliefde plek voor rafters en het water is er zo zuiver dat je het zo uit de rivier kan drinken.



Het is ondertussen al 13u gepasseerd maar de camping is niet ver meer een we beslissen om gewoon door te rijden. Ik had misschien toch beter eerst wat energie op gedaan want de Montenegrijnen hun idee van easy gravel is toch wel anders dan het onze... een dikke 8km dikke stenen, zware kiezel, putten, een paar 'river crossings' en haarspeldbochten omhoog gaat het. En als je denkt dat het niet echt veel erger kan, staat er ineens een pijl weg van de weg

Jawel, we moeten wel degelijk over het gras de dieperik in...


Het zicht van de andere kant:


Maar de beloning boven is wel de moeite! Hier had ik niet gestaan als ik de staat van weg er naartoe op voorhand geweten had. En maar goed ook dus!



De eco camping ligt op een kleine alpenweide met een onbeschrijflijk uitzicht. Er zijn een aantal grotere houten hutten die dienst doen als keuken en eetzaal met daar rond een hele hoop kleinere houten hutjes, net groot genoeg voor 2 slaapmatjes. Heel basic allemaal en heel erg ecologisch. Ze zijn volledig zelfvoorzienend in energie door zonnepanelen en een zonnecollector maar er is wel Wi-Fi!

De Keuken


De refter


De warmwatervoorziening:


De wasbakken


De douches


De biervoorraad


De frigo


Een hutteke


De wifi


We worden hartelijk ontvangen door Blazo en Tolko, de organisatoren van de HU meeting, en we zoeken ons een plaatsje voor onze tent. Op aanraden van Blazo nemen we een plekje dat niet helemaal waterpas ligt, want ze voorspellen regen. Maar dat is misschien toch niet de beste beslissing achteraf bekeken. De ondergrond van de tent is wel antislip dus onze slaapmatjes blijven wel liggen, maar de slaapzakken glijden over de matjes alsof ze ingesmeerd zijn met bruine zeep. Nog voor ik mijn slaapzak dichtgeritst heb, steek ik al helemaal onderaan de tent en terug naar boven 'klimmen' is quasi onmogelijk. Na 1 nacht beslissen we maar om de tent wat te verplaatsen...

Terwijl wij ons tentje opzetten en de 'camping' wat verkennen, blijven de gasten binnen druppelen: Knut en Christina uit Itali?, Audrey en Ekke uit Canada, Jack uit de UK, Ivana en Vladimir gewoon uit de buurt.

Blazo


Knut en Christina


Audrey en Ekke


Ik geraak aan de praat met Milo, een local die jaren in Metz gewoond heeft en toch wel het een en ander gezien heeft in z'n leven. Het soort persoon waar je gerust een boeiende avond op caf? mee kunt doorbrengen. Het eten is gewoon simpel lokaal eten, maar zo ontzettend lekker. Na het eten kruipt iedereen rond het kampvuur maar rond 10u wordt het me toch te koud en kruipen we, als 2 gerookte forellen, onze slaapzak in.

Totaal aantal km vandaag: 215km
De route:

[TRooPER]

ik wou nog die interessante verhalen van het kampvuur graag lezen............

morgen blijft ge toch efkes zitten aan het kampvuur h?

[duibhce Kaelann]

We rijden van de canyon weg en beginnen aan een mooie klim omhoog naar de bergpas langs Trsa en Durmitor park die gewoonweg adembenemend is. We doen het hele stuk niet meer dan 30km/u, omdat we zo zitten rond te kijken op de motor. Het landschap is enorm verlaten en ruw, en eigenlijk absoluut niet op foto vast te leggen.

Om je toch een beetje een idee te geven heb ik enkele filmpjes van Youtube opgedoken. De eerste twee zijn wel vanuit een auto gemaakt, maar gaat wel in dezelfde richting als wij de pas hebben gereden.
[youtube:164wm1ub]http://www.youtube.com/watch?v=MaGuGmVfaHg[/youtube:164wm1ub]
[youtube:164wm1ub]http://www.youtube.com/watch?v=UdInvUeoxj0[/youtube:164wm1ub]

Deze motoren doen het in de andere richting en doen op het einde ook nog een stukje Piva canyon. Let vooral op de tunneltjes
[youtube:164wm1ub]http://www.youtube.com/watch?v=mAzQIv3Etis[/youtube:164wm1ub]

Na Zabljak rijden we langs deze Tara Canyon richting Kolasin. We beseffen het niet op dat moment, maar Tara canyon is blijkbaar de 2de diepste canyon ter wereld na de Grand Canyon in Amerika.

Het valt inderdaad niet zo op. Vooral omdat de weg ongeveer halverwege de bergwand is aangelegd. Het zou een heel andere indruk geven moet die helemaal onderin aan de rivier, of bovenop de bergrug lopen. Niettemin wel een heel mooi stukje rijden. Maar met de nodige marge, Montenegrijnse chauffeurs zijn niet van de beste en er gebeuren ontzettend veel ongevallen. Ik hoor later dat er enkele weken terug nog een bus met toeristen de afgrond in gereden is.

een dikke 8km dikke stenen, zware kiezel, putten, een paar 'river crossings' en haarspeldbochten omhoog gaat het.

Die 8km waren ook relatief. Op het eerste bordje, onderaan de klim, staat inderdaad 8km. Maar 4km later staat er nog een bordje... met 6km.

Jawel, we moeten wel degelijk over het gras de dieperik in...

Voor we boven op de pas het gras in duiken rijd ik eerst nog even een stukje verder om te kijken of er geen alternatieven zijn. Maar de weg loopt gewoon verder, boven de camping om. Gelukkig is het gras maar een kort stukje. Al vlug wordt het weer een karrenspoor.

De eco camping ligt op een kleine alpenweide met een onbeschrijflijk uitzicht. Er zijn een aantal grotere houten hutten die dienst doen als keuken en eetzaal met daar rond een hele hoop kleinere houten hutjes, net groot genoeg voor 2 slaapmatjes. Heel basic allemaal en heel erg ecologisch. Ze zijn volledig zelfvoorzienend in energie door zonnepanelen en een zonnecollector maar er is wel Wi-Fi!

De camping is gebouwd rond de grotere hutjes, zogenaamde "katuns". Deze waren vroeger alomtegenwoordig in de Montenegrijnse bergen en werden gebruikt door herdersfamilies als zomerwoonst. Tegenwoordig zijn de meesten verlaten en vervallen, maar hier en daar doet een enkele nog dienst. In dit geval als woning voor de eigenaars van de camping en als keuken en eetzaal.

Het eten is gewoon simpel lokaal eten, maar zo ontzettend lekker.

Heerlijk stoofpotje, met een soort polenta gemengd met kaas!

[Muug]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping. Maar het dak van de eetzaal is een klein beetje lek vrees ik toch

[laouen]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping. Maar het dak van de eetzaal is een klein beetje lek vrees ik toch

niet zo lek als de tent die ze voorzien hadden voor de presentaties

[duibhce Kaelann]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping. Maar het dak van de eetzaal is een klein beetje lek vrees ik toch

Niet zo lek als de legertent die gebruikt werd voor de presentaties

[duibhce Kaelann]

Pr?chtige foto's van de faciliteiten van die camping.

De mooiste foto's van op de camping zijn trouwens niet van ons, maar van Ivan. Die had wat professioneler materiaal mee dan onze point-and-shoot compact. En duidelijk ook een goed oog voor kadrage en DOF.

[Muug]

Die had wat professioneler materiaal mee dan onze point-and-shoot compact. En duidelijk ook een goed oog voor kadrage en DOF.

Ja, is altijd een probleem eh : met een grote reflexcamera - eventueel zelfs met een filter erop - kan je ZO mooie foto's nemen. Maar ja, dan zit je tanktas weer helemaal vol...

[laouen]

Ja, is altijd een probleem eh : met een grote reflexcamera - eventueel zelfs met een filter erop - kan je ZO mooie foto's nemen. Maar ja, dan zit je tanktas weer helemaal vol...

Volgend jaar gaat onze DSLR in elk geval weer mee... Het was een weloverwogen beslissing om dat deze keer niet mee te sleuren maar ik heb dat toestel te hard gemist bij momenten en de kwaliteit van de foto's nu is behoorlijk ondermaats.

Dus op de verlanglijst voor volgend jaar staat een nieuwe 'goeie' lens die onze 2 huidige kitlenzen kan vervangen. Geen gedoe meer met wisselen van lenzen en dus ook iets minder gesleur.

[Muug]

Nog een paar jaar geduld en dan kunnen we een systeemcamera meenemen.

[laouen]

Dag 10: Up on the hill is where you find us...

Niet al te best geslapen maar vandaag staat er een rustig dagje op de planning. Als we rond 8u de tent uit kruipen, staat ons dit uitzicht te wachten:



Daar word je wel even stil van zo...

a room with a view


Het ontbijt is een lokale specialiteit: een soort smoutebollen met verse kaas, confituur en honing. Superlekker! Iemand vraagt nog melk voor bij de koffie en die komt waarschijnlijk rechtstreeks van de koe. Ze is zelfs nog warm!
Na het ontbijt vertrekken er een aantal voor een lokaal toertje en Jo rijdt naar kolasin voor wat cash en koekjes. Ik had gisteren halverwege de beklimming al beslist dat ik dit weekend nergens naartoe zou gaan, en zeker niet met de motor...

Ik ga ondertussen een wandelingetje maken met Ivana en Vladimir. We gaan de berg op en de rust en stilte overvallen je haast meteen. De uitzichten zijn ronduit spectaculair.



de camping






Rond de middag komen er een paar gasten van het mountain rescue team om wat ehbo te geven. Heel interessant! Hartmassage en uitleg over hoe je iemands helm moet uitdoen. Er wordt redelijk veel in het Montenegrijns (Servisch-Bosnisch-Kroatisch) gediscussieerd en voor zover we kunnen afleiden gaat het om het gekende vraagstuk: helm uit doen of niet? De conclusie is: als het nodig is om cpr te kunnen toedienen wel, zoniet, afblijven. Niet echt nieuwe info dus. Wat wel nieuw was, was de mededeling dat je van iemand in foetus-houding moet afblijven. Dat duidt aan dat die persoon een zwaar hersenletsel heeft. Goed om weten zekers?



Nadien is het tijd voor platte rust in het zonnetje. En we zijn niet de enigen... blijkbaar zijn er gisteren een paar te diep in de wijn gedoken



Ondertussen druppelen nog wat gasten binnen: Nick uit de UK en Harm uit Limburg ergens zo te horen op een WR250. Die is bezig aan een tripje Scandinavi?, the long way round in een maandje of 3
Het laatste nieuws van hem is dat 'm in Ukraine zat. Voor wie het interesseert, zijn blog is hier te vinden.

Het avondeten is weeral heerlijk en nadien beginnen de presentaties. Eerst komt Rakela vertellen over zijn avonturen in de VS en Australi?. Die man is echt ongelooflijk! Crazy! En heel erg grappig ook!



Nadien komt de Kroaat vertellen over zijn reis door Syri?, Libanon, Egypte, Tunesi? en Libi?. Heel interessant allemaal, vooral het stuk over Syri? omdat dit nu zo vreselijk onbereikbaar is. Ondertussen is het ook al 11u gepasseerd en ontzettend koud geworden dus ik beslis maar om het einde niet uit te zitten en mijn bedje in te kruipen. Het zal een koude, heldere nacht worden.





Geen kilometers en geen route vandaag

[duibhce Kaelann]

Het ontbijt is een lokale specialiteit: een soort smoutebollen met verse kaas, confituur en honing. Superlekker! Iemand vraagt nog melk voor bij de koffie en die komt waarschijnlijk rechtstreeks van de koe. Ze is zelfs nog warm!

Heerlijk om de dag mee te beginnen, zo'n portie vettige smoutebollen. Zeker na een behoorlijk frisse nacht op meer dan 1700m hoogte. En dan stevige verse schapenkaas daarbij en je kan er weer een tijdje tegen. Honing kon niet ontbreken, want dat is in de Balkan alomtegenwoordig. Overal staan er bijenkorven en langs de straat staan er om de paar kilometer bordjes die "med" adverteren.

Jo rijdt naar kolasin voor wat cash en koekjes.

ja, met de Tenere was dat padje de berg op een stuk meer fun dan op de FZ6, dus ik had wel zin om dat nog eens te doen.
En aangezien er op de camping enkel ontbijt en vroege "supper" voorzien was leek het een goed idee om nog even wat te gaan halen om tussendoor te snacken. Doordat we net onze laatste euro's hadden uitgegeven voor de camping en het eten moest ik sowieso toch ook nog geld afhalen.
Na een fun ritje de berg af en weer op kom ik op de camping net wanneer de Montenegro Mountain Rescue begint aan hun eerste cursus.

Ondertussen druppelen nog wat gasten binnen: Nick uit de UK en Harm uit Limburg ergens zo te horen op een WR250.

Harm is blijkbaar totaal per toeval op de camping terecht gekomen. Hij was in Kolasin een paar motorrijders tegengekomen die hem hadden verteld dat er boven op de berg op een camping iets voor motards aan de gang was. De berijder van een volledig adventurised BMW 1200 GS voegde er nog aan toe dat ze zelf niet zouden gaan omdat de weg ernaartoe "enorm slecht en moeilijk" was. Daar is zo'n GS natuurlijk niet voor gemaakt. Dus besloot harm de uitdaging op de WR aan te gaan en eens een kijkje te gaan nemen. Om tot de vaststelling te komen dat er al een Belgisch meisje op een FZ6 naar boven was gereden.

Eerst komt Rakela vertellen over zijn avonturen in de VS en Australi?. Die man is echt ongelooflijk! Crazy! En heel erg grappig ook!

Crazy! Dat vond hij duidelijk een heel tof woordje. Maar hou zou je zelf zijn als er overal ter wereld wildvreemde mensen je honderden dollars, een peperdure horloge en 3 dagen in een VIP hotelkamer in Las Vegas cadeau doen... Als ik wist hoe het moest vertrok ik ook zo op wereldreis.

Geen kilometers en geen route vandaag

Toch wel: 36km tot Kolasin en terug.

[laouen]

Crazy! Dat vond hij duidelijk een heel tof woordje. Maar hou zou je zelf zijn als er overal ter wereld wildvreemde mensen je honderden dollars, een peperdure horloge en 3 dagen in een VIP hotelkamer in Las Vegas cadeau doen... Als ik wist hoe het moest vertrok ik ook zo op wereldreis.

It's an ex-yu thing... Er zijn uiteraard heel veel mensen uit de regio ge?migreerd naar alle hoeken van de wereld en wanneer die een landgenoot tegen komen, hebben die de onbedwingbare drang om 1. die sukkelaars wat toe te steken en 2. te tonen hoe goed ze het nu wel niet hebben.
Met als resultaat dat je als Kroaat door Australi? kan reizen en enkel je vervoer heen en terug hoeft te betalen. Crazy.

Vergeet dat dus maar met de Belgische nationaliteit...

[laouen]

Dag 11: up on the Black Mountains...

Zaterdag 29 juni ondertussen en onze vakantie is nu ondertussen voorbij half. Time flies when you're having fun...
We zijn weer vroeg wakker maar deze keer blijf ik toch lekker liggen. Buiten is het, zoals al voorspeld werd, grijs en druilerig. Na het ontbijt laat Blazo weten dat de presentaties vroeger gaan beginnen aangezien het toch slecht weer is.

Rond de middag nemen we afscheid van Harm. Hij zet z'n trip naar de noordkaap met een omwegje verder.


Daarna kruipen we de grote warme tent in waar Rakela zijn volgende verhaal doet over Siberi?, Nepal en de noordkaap. Crazy!


Ivan komt ook vertellen over zijn trip naar het hoge noorden. Een hele expeditie zo lijkt het, met afscheidsfeest bij vertrek en ontvangstcommitee bij aankomst... en dat voor een tripke van 3 weken
Achteraf leren we dat motorrijden helemaal niet zo normaal is in Montenegro en het is ook niet voor iedereen weggelegd met een gemiddeld maandinkomen van 400 EUR Dus ja, als iemand dan voor 3 weken op reis gaat, dan is dat een heel evenement.


Het dinner is op kosten van de organisatie en ze hebben blijkbaar hun best gedaan: 50kg vlees voor op de BBQ






Na het eten vertellen Ekke en Audrey over hun reis door China. Fascinerende trip! Fascinerend koppel! Ik hoop hen ooit nog es tegen het lijf te lopen ergens onderweg.


We babbelen nog wat na een kruipen dan in een koude vochtige tent. Deze keer laat ik me niet vangen en ik kruip met al mijn kleren, sealskinz en al, mijn slaapzak in. En het werkt! Ik slaap als een roosje.

[laouen]

Dag 12: we moeten toch ooit ne keer van die berg komen...

Ik word wakker met het geluid van regen op de tent. Niet goed! Dat wil zeggen dat weg geraken van deze alpenweide nog heel lastig gaat worden. Blazo had de voorbije dagen al een aantal keer voorgesteld om de motor alvast die eerste helling over te rijden naar een herdershut 'om de hoek' omdat het bij nattigheid behoorlijk glibberig zou worden. Met lood in mijn schoenen sta ik uiteindelijk toch op een het blijkt dat ik niet de enige ben met zorgen. Bij het weeral super lekkere ontbijt weet de Kroaat te vertellen dat het volgens de buien radar over anderhalf uur gaat opklaren.

The hill from hell nu met een paar schaapjes op


Wachten tot de regen wat opklaart...


En jawel de regenwolken die van over de berg aan gewaaid komen, worden stilaan dunner en minder talrijk. Ik begin al stilaan in te pakken. De tent laten we zo lang mogelijk opdrogen. We zijn er nu wel zeker van: het is een super tentje, ook in de regen. En het grond zeil uit de Aveve was ook een heel goed idee geweest!

De GS'en vertrekken allemaal al glibberend tot er enkel nog wij en Nick met de Triumph Tiger Explorer overblijven. Audrey en Elke gaan nog wat langer wachten tot het opgedroogd is. Nu ja, ondanks hun gigantische reiservaring, zijn ze toch niet zo'n helden op het onverharde. Audrey heeft zelfs de rit naar boven niet helemaal zelf gereden op haar 650GS

Er wordt beslist dat de bagage in de pick-up gaat zodat de motoren lichter zijn en dan begin ik er aan... geflankeerd door Blazo, Ivan, Tolko en Jo rijd ik eigenlijk probleemloos en behoorlijk vlotjes naar boven. Daar krijg ik de opdracht om zonder te stoppen meteen over de volgende alpenweide tot aan de weg te rijden, wat ik ook doe maar daardoor mis ik de kans om afscheid te nemen van mijn koene helpers Blazo, Ivan en Tolko. Even later komt ook Jo aangetuft en als mijn bagage er weer op hangt kunnen we aan deel 2 van de afdaling beginnen. Hier ben ik dus nerveuzer voor, maar we doen het rustig aan een uiteindelijk valt het goed mee. De vering van Josefien vindt het absoluut niet fijn, maar ik geraak zodat probleem beneden.

haarspeldbochtje




We stoppen nog even in Kolasin om wat laagjes kleren uit te trekken. Hier beneden is het opmerkelijk warmer dan boven op de berg. Ondertussen is het bijna 12u en we beslissen zonder lunch stop tot in Dubrovnik te rijden. Het stevige ontbijt en de gigantische voorraad koekjes zullen ons wel op de been houden.

Dubrovnik stond oorspronkelijk niet op de planning, maar aangezien we toch wat afstand af te leggen hebben, de wegen in Bosni? niet van de vlotste zijn, en iedereeen ons Dubrovnik aanraadt, hebben we onze plannen wat verlegd.

Na Kolasin rijden we richting Savnik door een schitterend en redelijk desolaat berglandschap




Na Savnik gaat het naar Niksic en van daar richting Bosnische grens. Stilaan verandert het landschap ook. De hoge bergtoppen laten we achter ons een in de plaats komt er een groen glooiend landschap met een paar schitterende meren.


Het Bosnische stukje is maar heel kort en even later staan we al aan de Kroatische grens. Na de eerste grenspost volgt er een heel lang stuk niemandsland en het uitzicht daar is effenaf fenomenaal maar ik vergeet om te stoppen voor een foto. Ik weet eigenlijk ook niet of dat toegestaan is. Na de 2de grenspost zitten we officieel weer in de Europese unie want vandaag treedt Kroati? toe. FEEST!

We rijden nu recht op de kust af en we krijgen al heel snel te zien wat het uitzicht de komende dagen gaat zijn. En dat valt zeker niet tegen!



Van daar gaat het richting Dubrovnik. We vinden de camping die extreem duur is, maar ach, voor 1 nacht kan het wel. Na het opzetten van de tent en een lekkere douche, nemen we de bus naar het oude centrum. Dat is wel de moeite en de omweg zeker waard!







Dinner eten we op een rustig pleintje en mijn seafood risotto is enorm lekker. Jo kiest voor de mosseltjes en die zien er ook niet slecht uit. We wandelen nog wat rond, versturen de obligate kaartjes en eten nog een lekker ijsje voor we de bus naar de camping terug nemen.





Om 11u kruipen we doodmoe ingediend bed in.

Totaal aantal km vandaag: 237km

De route: