Een WegIsWeg-reis in Marokko
Posted: 29 Oct 2015 12:56
Lag het aan het eten, lag het aan de 400+ km van de dag ervoor, lag het aan het flitsen door de spitsen, feit is dat ik goed geslapen heb.
De dag nadien genoten we met volle teugen van een lekker ontbijtje aan een winkeltje in de hoofdstad van Sefrou.
De pannekoekskes waren ter plekke gebakken door een Marokkaanse [strike]schone[/strike] en met liefde en confituur bestreken. Mjammie !
En toen was 't moment aangebroken om nog wat dirhams uit de flappentapper te halen. Bij Koppel! en Bert ging dat vlotjes, maar mijn kaart had duidelijk zin in een avontuurtje. Of zou ik toch ergens iets stoms gedaan hebben? Feit is: na dertig seconden verscheen de melding dat mijn kaart was ingeslikt. Ah, is toch niet erg, het kantoor is toch open? Dus ik naar binnen, en jawel hoor, na "maar" een dik uur had ik eindelijk mijn kaart teruggekregen van de vriendelijke kantoormeiskes.
Rapper kon helaas niet, want de procedure om buitenlandse bankkaarten terug te geven is niet eenvoudig! Om te beginnen moesten ze al uitvlooien w?t de procedure was. Dat bleek voor een deel uit x kopiekes te bestaan van mijn identiteitskaart, mijn paspoort, mijn handtekeningen erbij, nog een extra documentje invullen... en als klap op de vuurpijl moest de bankdirecteur zijn persoonlijke toestemming geven ! Die natuurlijk de hele dag afwezig was... Dan maar de bankdirecteur van een ander kantoor opgesnord, die speciaal voor mij naar de andere kant van 't stadje mocht komen afzakken... gewoon, om mijn eigen kaart aan mijn eigen te mogen afgeven.... afin, na nog eens mijn kaart in het hol van de bank gestoken te hebben, kwam er eindelijk geld uit. Hoera! En wijle weg, het was alweer elf uur in de "ochtend" !
Doel van vandaag was Midelt, waar de piste naar Cirque de Jaafare ligt. Een zeer beroemde piste omdat ze door een prachtige kloof gaat waar de stenen zo groot zijn als de reuzenpompoenen waar onze kleine boerkes grote prijzen mee verdienen. Internet zit vol van youtubes waarin ge 4wds ziet sukkelen om erdoor te geraken. De verwachtingen waren dus hooggespannen!
Soit, eerst was er nog een klein dagje rijden, langsover een tamelijk hoog plateau - waar zelfs een ski-slagboom was ?n een ski-oord, goed verborgen in een bos. Het was er nogal friskes ook, dus toen we begonnen reutelen van de kou deden we onze fleece aan. Na alweer enkele tientallen kms begonnen we opnieuw te klappertanden en deden we onze gore-texvoering over die fleece, en een uurtje later was de handvatverwarming aan de beurt! Voorwaar een koud stukske Marokko, en dat in oktober!
Het dorp Za?da reden we alweer binnen langs de grote entree :
We stopten er vooral om wat warme koffiekes te drinken. Het was er vrij druk en er passeren veel vrachtwagens, wagens, allerhande andere gemotoriseerde vervoersdingen en ook oudjes. Die gingen wat trager.
Midelt was niet zover meer, de rit ernaartoe was weer lekker aangenaam van temperatuur en in de vroege vooravond arriveerden we aan hotel Asmaa, lichtelijk verbijsterend luxueus.
De prijs was 900 dirham als ik me niet vergis, wat zo'n 90 euro is, voor een driepersoonskamer met avondeten en ontbijt inbegrepen. 30 euro de man half-pension, dat lukt u niet in Europa volgens mij.
Vanuit onze kamer hadden we een schoon zicht op het Atlas-gebergte. D??r moesten we morgen door/over/rond/in.
De dag nadien genoten we met volle teugen van een lekker ontbijtje aan een winkeltje in de hoofdstad van Sefrou.
De pannekoekskes waren ter plekke gebakken door een Marokkaanse [strike]schone[/strike] en met liefde en confituur bestreken. Mjammie !
En toen was 't moment aangebroken om nog wat dirhams uit de flappentapper te halen. Bij Koppel! en Bert ging dat vlotjes, maar mijn kaart had duidelijk zin in een avontuurtje. Of zou ik toch ergens iets stoms gedaan hebben? Feit is: na dertig seconden verscheen de melding dat mijn kaart was ingeslikt. Ah, is toch niet erg, het kantoor is toch open? Dus ik naar binnen, en jawel hoor, na "maar" een dik uur had ik eindelijk mijn kaart teruggekregen van de vriendelijke kantoormeiskes.
Rapper kon helaas niet, want de procedure om buitenlandse bankkaarten terug te geven is niet eenvoudig! Om te beginnen moesten ze al uitvlooien w?t de procedure was. Dat bleek voor een deel uit x kopiekes te bestaan van mijn identiteitskaart, mijn paspoort, mijn handtekeningen erbij, nog een extra documentje invullen... en als klap op de vuurpijl moest de bankdirecteur zijn persoonlijke toestemming geven ! Die natuurlijk de hele dag afwezig was... Dan maar de bankdirecteur van een ander kantoor opgesnord, die speciaal voor mij naar de andere kant van 't stadje mocht komen afzakken... gewoon, om mijn eigen kaart aan mijn eigen te mogen afgeven.... afin, na nog eens mijn kaart in het hol van de bank gestoken te hebben, kwam er eindelijk geld uit. Hoera! En wijle weg, het was alweer elf uur in de "ochtend" !
Doel van vandaag was Midelt, waar de piste naar Cirque de Jaafare ligt. Een zeer beroemde piste omdat ze door een prachtige kloof gaat waar de stenen zo groot zijn als de reuzenpompoenen waar onze kleine boerkes grote prijzen mee verdienen. Internet zit vol van youtubes waarin ge 4wds ziet sukkelen om erdoor te geraken. De verwachtingen waren dus hooggespannen!
Soit, eerst was er nog een klein dagje rijden, langsover een tamelijk hoog plateau - waar zelfs een ski-slagboom was ?n een ski-oord, goed verborgen in een bos. Het was er nogal friskes ook, dus toen we begonnen reutelen van de kou deden we onze fleece aan. Na alweer enkele tientallen kms begonnen we opnieuw te klappertanden en deden we onze gore-texvoering over die fleece, en een uurtje later was de handvatverwarming aan de beurt! Voorwaar een koud stukske Marokko, en dat in oktober!
Het dorp Za?da reden we alweer binnen langs de grote entree :
We stopten er vooral om wat warme koffiekes te drinken. Het was er vrij druk en er passeren veel vrachtwagens, wagens, allerhande andere gemotoriseerde vervoersdingen en ook oudjes. Die gingen wat trager.
Midelt was niet zover meer, de rit ernaartoe was weer lekker aangenaam van temperatuur en in de vroege vooravond arriveerden we aan hotel Asmaa, lichtelijk verbijsterend luxueus.
De prijs was 900 dirham als ik me niet vergis, wat zo'n 90 euro is, voor een driepersoonskamer met avondeten en ontbijt inbegrepen. 30 euro de man half-pension, dat lukt u niet in Europa volgens mij.
Vanuit onze kamer hadden we een schoon zicht op het Atlas-gebergte. D??r moesten we morgen door/over/rond/in.