Ze zijn van pas gekomen 
Ondertussen is mijn rijstijl wel wat veranderd van ietwat defensief naar Iraans assertief en vind ik mijne claxon blindelings en instictief!
Iraans verkeer is... euhm... onbeschrijflijk. Van 3 rijstroken maken ze er zoveel als er auto's naast mekaar passen. Dus dat kunnen er 4-5-6 zijn, spiegel aan spiegel. Voorsorteren is niet nodig, en liefst sla je van uiterst links rechtsaf, ook als er 4-5-6 'rijstroken' zijn, en dat doe je altijd op het allerlaatste moment. Ook verkeerslichten zijn optioneel, net zoals de lichten van je voertuig in het donker. Op ronde punten geldt de wet van degene met het meeste lef. Daar ben ik ondertussen wel goed in
De rechtse rijstrook is meestal het minst druk, maar dat is dan ook de plek waar je je rem-en-uitwijk-manoevres het beste kan oefenen. Die strook wordt overal en altijd gebruikt om te stoppen: bussen, marsjroetka's (minibustaxi), taxi's, om en sigaretje te roken, thee te drinken, fruit te kopen, of simpelweg de deur even open te gooien ... Het is ook de plek voor fietsers, voetgangers, en de hele beestenboel, hoewel koeien zich meestal nergens aan storen maar die zie je wel minder in de stad. Als je van die rijstrook vertrekt doe je dat ook liefst heel snel en zonder te kijken. Dat geldt trouwens ook voor invoegstroken allerhande.
Slalommen is een heuse sport en wordt beoefend aan hoge snelheid. Iedereen doet er aan mee maar het is het populairst bij brommerkes en taxi's.
En in al die chaos houden Iraniërs er van om een praatje te komen slaan, je welkom te heten in hun land, te vragen welk merk en hoe krachtig de motor is, je uit te nodigen voor de thee, lunch, dinner of zelfs om te blijven slapen, foto's te nemen en te filmen... of simpelweg om je met een gigantische smile een dikke thumbs up te geven
Iraans verkeer is nooit vervelend
