Re: Testritjes-topic: plaats je eigen ervaringen
Posted: 04 Oct 2018 15:48
Ondertussen ben ik bijna anderhalf jaar verder met mijnen Africa Twin. En pas nu vind ik het de moeite om er eens iets over te schrijven, aangezien het lang kantje boord geweest is of ik had hem weer weggedaan. En er is natuurlijk GEEN KAT die kan vermoeden naar wat ik had terugggrepen . En nog minder katten die weten met wat ik hem 110% van de tijd aan't vergelijken was/ben.
Allez.
De beginmaanden waren saai. 'k Ga het zeggen gelijk het is. Hij zit goed, is supercomfortabel (voor mijn specifiek rugprobleem zeker zo), heeft steengoeie doseerbare remmen, zeer zuinig in verbruik, een veel betere reismoto dan dat vorige ding. Maar ik verveelde mij dooooood. Zo dood zelfs, dat ik dikwijls ne rental van op't werk nam om woon-werk mee te doen (stel u voor ), ik vanvoor in de rij stond om testritten te doen met herstelde moto's, en ik in't weekend 9/10 vertrok met één van mijn oldtimers. Waar zat het probleem ? Awel, dat ding ging totaal niet vooruit, én ik heb veel en heel veel te lang met de af-fabriek gemonteerde banden gereden. Talloos waren de keren dat ik in de regen onderbroekmomenten beleefde door in de meest simpele bochten met beide wielen naar de buitenkant te glijden, de tractiecontrole die overtime deed. Ik kon niet geloven dat banden zo slecht konden zijn in deze tijden, het zal wel aan mij gelegen hebben. Ik was "het" totaal kwijt. Geen vertrouwen, geen lol, niks. Had ik al vermeld dat hij ook totaal niet vooruit ging ?
Na een bijna-ongeval, alweer in de regen, had niet alleen ikzelf er genoeg van, maar ook mijn madam. Die banden moesten eraf en vervangen door hetgeen waar ik mij al jaren goed bij voelde. Dunlop in de vuilbak, Pirelli Scorpion AT erop. Toen werd het iets beter. De bochtensnelheden gingen weer wat omhoog. In de regen kneep ik mijn billen maar half meer toe in plaats van helemaal. Iets beter dus. Maar nog veel te ver af van wat ooit geweest was. Dat kon zo niet verder, dus heb ik mijn eigen nekeer bijeengeraapt en ben begonnen met wat oefeningskes draaien op een parking. Dat eerste kwartier was om te huilen. Denk nog 30-40% van het vertrouwen van vroeger, terwijl gymkana-achtige dingen nogal mijn dada geweest zijn. Dus op een gegeven moment gewoon de gas open, achterremtechniek overdreven toegepast en beginnen gooien en smijten...En dan de baan op, richting een paar wegels die ik goed ken, en daar gewoon ingevlogen met het gedacht dat ik op nen dinges, allez hoe noemt het weeral, aan't rijden was . Platter, harder, dichter op't randje. Los door een wolk steenslag onder hellingshoek, tractiecontrole af en wat driften, brakken, gas volledig opensleuren, etc etc. Nekeer een afgemaaid veld moeten insturen omdat ik iets te optimistisch geweest was, maar er met veel geweld terug uitgebeuld en verder.
Nu gaat hij dus stukken beter vooruit. Veel gretiger in toeren, nog altijd lineair zoals alleen een Honda dat kan zijn, maar met veel meer pit. Ik denk da'k nu het meeste van de tijd gewoon hoger in toeren rijd, want het verbruik is de volle halve liter gestegen naar 5,8/100. De beperkingen van de vering zijn er, maar ze liggen veel verder dan wat ik aanvankelijk dacht. Dienen uitlaat gaat vliegen voor iets wat minder weegt dan dat dertig ton zware ding dat er nu aanhangt. Ondertussen is de zoektocht naar de betere vering (slaat te snel door en iets te veel deining achteraan die'k niet weg krijg) ook begonnen. Maar ik voel er mij wel op thuis nu, en da's al een wereld van verschil. Niks te vroeg...
(of hoe ge 12 jaar met KTM verdekke niet zomaar uit uw systeem krijgt )
Allez.
De beginmaanden waren saai. 'k Ga het zeggen gelijk het is. Hij zit goed, is supercomfortabel (voor mijn specifiek rugprobleem zeker zo), heeft steengoeie doseerbare remmen, zeer zuinig in verbruik, een veel betere reismoto dan dat vorige ding. Maar ik verveelde mij dooooood. Zo dood zelfs, dat ik dikwijls ne rental van op't werk nam om woon-werk mee te doen (stel u voor ), ik vanvoor in de rij stond om testritten te doen met herstelde moto's, en ik in't weekend 9/10 vertrok met één van mijn oldtimers. Waar zat het probleem ? Awel, dat ding ging totaal niet vooruit, én ik heb veel en heel veel te lang met de af-fabriek gemonteerde banden gereden. Talloos waren de keren dat ik in de regen onderbroekmomenten beleefde door in de meest simpele bochten met beide wielen naar de buitenkant te glijden, de tractiecontrole die overtime deed. Ik kon niet geloven dat banden zo slecht konden zijn in deze tijden, het zal wel aan mij gelegen hebben. Ik was "het" totaal kwijt. Geen vertrouwen, geen lol, niks. Had ik al vermeld dat hij ook totaal niet vooruit ging ?
Na een bijna-ongeval, alweer in de regen, had niet alleen ikzelf er genoeg van, maar ook mijn madam. Die banden moesten eraf en vervangen door hetgeen waar ik mij al jaren goed bij voelde. Dunlop in de vuilbak, Pirelli Scorpion AT erop. Toen werd het iets beter. De bochtensnelheden gingen weer wat omhoog. In de regen kneep ik mijn billen maar half meer toe in plaats van helemaal. Iets beter dus. Maar nog veel te ver af van wat ooit geweest was. Dat kon zo niet verder, dus heb ik mijn eigen nekeer bijeengeraapt en ben begonnen met wat oefeningskes draaien op een parking. Dat eerste kwartier was om te huilen. Denk nog 30-40% van het vertrouwen van vroeger, terwijl gymkana-achtige dingen nogal mijn dada geweest zijn. Dus op een gegeven moment gewoon de gas open, achterremtechniek overdreven toegepast en beginnen gooien en smijten...En dan de baan op, richting een paar wegels die ik goed ken, en daar gewoon ingevlogen met het gedacht dat ik op nen dinges, allez hoe noemt het weeral, aan't rijden was . Platter, harder, dichter op't randje. Los door een wolk steenslag onder hellingshoek, tractiecontrole af en wat driften, brakken, gas volledig opensleuren, etc etc. Nekeer een afgemaaid veld moeten insturen omdat ik iets te optimistisch geweest was, maar er met veel geweld terug uitgebeuld en verder.
Nu gaat hij dus stukken beter vooruit. Veel gretiger in toeren, nog altijd lineair zoals alleen een Honda dat kan zijn, maar met veel meer pit. Ik denk da'k nu het meeste van de tijd gewoon hoger in toeren rijd, want het verbruik is de volle halve liter gestegen naar 5,8/100. De beperkingen van de vering zijn er, maar ze liggen veel verder dan wat ik aanvankelijk dacht. Dienen uitlaat gaat vliegen voor iets wat minder weegt dan dat dertig ton zware ding dat er nu aanhangt. Ondertussen is de zoektocht naar de betere vering (slaat te snel door en iets te veel deining achteraan die'k niet weg krijg) ook begonnen. Maar ik voel er mij wel op thuis nu, en da's al een wereld van verschil. Niks te vroeg...
(of hoe ge 12 jaar met KTM verdekke niet zomaar uit uw systeem krijgt )