Na ons werk en het avondmaal wandelen we met ons gezinnetje wat doorheen ons schone Vlaamse land, met zijn bosjes en akkertjes. Bij één van die akkers aangekomen zien we dat ze in de verte bezig zijn met het opladen van die hooiblokken op een oplegger. Enkele tientallen mensen waren bezig met het bij elkaar halen van die blokken, en één voor één werden ze met een riek de oplegger opgesmeten waar ze weer door anderen mooi gestapeld werden. Een fijn ambachtelijk tafereel om aan te zien, kortom, een activiteit waar ik ooit ook aan deelgenomen heb op de akkers van de nonkel van een kozijn. De zon zat mooi, de sfeer zat goed, dus ik breng mijn fototoestel in de aanslag. Vanuit de verte komt een vrouw aangelopen en roept naar ons. Niet begrijpend wat het probleem is, maar wel vermoedend dat het met die foto's te maken zal hebben, wachten we ze op. En jawel, ze begint daar geagiteerd te vragen waar we mee bezig zijn, of we controleurs zijn, of ze niet gewoon hun werk kunnen doen, dat ze allemaal familie zijn. Dus ik zeg dat wij hier gewoon lopen te wandelen en dat ik wat foto's neem omdat ik dat een schoon tafereel vindt. "En waarom neemt gij foto's", zegt ze opgewonden. Tja, denk ik bij mezelf, waarom rijdt een coureur met een fiets, waarom schaakt een schaker? Dus ik zeg gewoon "omdat ik graag foto's trek". Ze vertelde dat ze vandaag al gecontroleerd waren, dat het allemaal familie is, dat alles in orde is, en dat ze niet kan controleren of wat ik zeg wel de waarheid is, dat de mensen mij zagen staan en al bang wegliepen. Ik zeg dus nogmaals dat ik helemaal geen controleur of inspecteur ben, dat ik gewoon foto's neem omdat het mij deed terugdenken aan de tijd dat ik zelf zo'n werk deed bij mij familie. Dat gaat zo nog een paar minuten heen en weer want ze was echt serieus overstuur. Afin, uiteindelijk heeft ze gezegd wat ze wou zeggen, en veel meer valt er dus ook niet meer te zeggen. Ze keert overstuur terug naar haar familie en wij stappen verder....
Arme mensen... zo erg dat ze voor zo'n werk gecontroleerd worden alsof ze bandieten en moordenaars zijn. Velen van ons hebben roots in een boerenfamilie. Velen van ons hebben ooit nog op een akker meegeholpen om het hooi of stro asap binnen te halen, samen met elkaar, super gezellig, de familiebanden aanhalen en achteraf nog eventueel een lekkere picknick erbij.... en nu, opgejaagd wild, ongetwijfeld verklikt door god weet wie, gecontroleerd op illegale arbeid ongetwijfeld, erg.
De tijd dat men rustig en zorgeloos zijn ding kon doen is toch écht wel voorbij, was mijn gedacht. En 't is dus niet omdat je zélf niet ervaart dat je in een politiestaat leeft, dat het geen politiestaat is...
