Dag 4: Varaita, Lekke banden en afscheid van de cilinder bescherming.
Opstaan in Caïro heeft altijd iets speciaals (denk ik, ben er nog nooit geweest
).
Kampeer gerief terug inpakken, de motor op en nog een babbeltje met mevrouw Caïro.
Het plan voor ontbijt is.... prince euh nee toch niet, een deftig ontbijt.
Op het marktpleintje van Torre Pellina genieten we van enkele croissants & koffie.
Terwijl Muug als een echte jager verzamelaar het eten voor deze middag gaat veroveren, zit ik gewoon wat te chillen op het plein.
De moto's krijgen toch nogal wat aandacht, vooral het Oranje wildebeest krijgt veel belangstelling.
Vandaag gaan we de Varaita kamroute veroveren. Normaal hadden we bij de start ervan willen kamperen, maar de Assietta
en colle Lazzara namen iets meer tijd in beslag.
Dus hup hup, de baan op en richting Valmala sjezen.
Daar blijkt Muug wat problemen te hebben met zijn KTM, reagereert (qua sturen) niet zoals hij het wilt. Snelle tankbeurt en bandencontrole later: 0 Bar in het voorwiel.
Dat is toch wel wat weinig.
Daarméé dat die twintig haarspeldbochten een half uur eerder lichtjes onstabiel waren.
Het bevestigt wel dat Mitas E07+ een bijzondere band is... zelfs zonder lucht erin blijft die gewoon rijden....
Dat in combinatie met geweldige vering zorgt er dus voor dat je rijdt alsof er niets aan de hand is
Bandje terug op druk zetten en even wachten, wat drinken, wat plassen, wat drinken en nog wat controleren.
Ook de moto's mochten in de schaduw staan. Mijn KTM vond dat minder erg dan de GS.
Ontdekking van de dag: Muug zijn bandenmeter geeft 0.3 bar te veel aan (iets om te onthouden), die van mij doet iets beter en geeft "maar" 0.18 bar te veel aan.
Bandje blijft dan wel op druk, maar er zijn toch wat twijfels, uiteindelijk nemen we geen risico en de uitbater van het tankstation brengt ons in contact met een gommista (Merci TT, we hebben het woordje dus toch nodig gehad)
Natuurlijk....... was het middag en doen ze ook in Italie mee aan de siësta.
Om 13.45 bollen we op het terrein van de Gommista, die ons onmiddellijk helpt: Binnenband heeft twee plooien en een miniscuul klein gaatje.
Nieuwe Heavy Duty binnenband en weg zijn wij... Alleh toch voor 10tal minuutjes.
Muug stopt even, twijfelt even, kijkt even en zegt: Terugkeren, het wiel staat er omgekeerd in!
De oudste der techniekers Paulo vond onze terugkeer niet zo aangenaam, vond het ook nogal onbelangrijk die draagrichting van de band/velg.
De jongere technieker had er minder problemen mee en heeft onmiddellijk geholpen om het wiel terug goed te monteren:
Hoppaaaa wegweze hier.
Met alle avonturen van deze ochtend beginnen we pas om 16h aan de Varaita Kamroute.
Lol, en dat hadden we dus in de voormiddag gedaan moeten hebben!
Beginnen op slechte asfalt, overgaand in vrij makkelijke vlakke offroad om dan plots een piste met grote stenen en rotsblokken te worden gecombineerd met steile stevige hairpins.
Ondanks het ruwere terrein ging de GSa gewillig naar boven, niet te veel twijfelen, gas geven tot net boven ralenti en naar boven huppelen in 1 of 2 vitesse afhankelijk van de klim.
Eenmaal voor bij het moeilijkere stuk een korte pauze, de KTM van Muug vond dit stuk blijkbaar minder aangenaam, de hele klim werd er gespeeld met de koppeling om zo toch grip te blijven behouden.
hehe toch eens een stuk waar de GSa het beter deed
==> ja, dat was een heftig stukske, na vele rustige brave kilometers was er plots een hele scherpe haarspeldbocht, links recht omhoog, met grote steenblokken "all over the place", en dan wéér één, en nog één, en opnieuw en opnieuw. Het was verdomd steil, en de KTM sprong als een berggeit omhoog van steen naar steen, maar door de lage snelheid moest ik de hele tijd spelen met koppeling en gas. Stilvallen = omvallen!
't Geluk was dan weer van korte duur, na de eerste pauze veranderde de ondergrond naar witte "Bricallon", naar mijn gevoel stenen ter grootte van tennisballen.
Hier voelt de KTM zich blijkbaar beter in zijn element, 1 - 2 -3 en Muug is uit het zicht verdwenen.
Ik zoek nog wat naar een deftig tempo, tot ik in de eerste slappe bocht controle verlies en de GSa nog eens neerleg.
Hop hop, terug rechtop... Niet afgeven en vooruit met dat koebeest... 2de keer GSa neerleggen, een kleine brul van ongeloof verlaat mijn helm... Hop hop terug rechtop en plots.... kloink kloink kloink....
Mijn cilinderbescherming heeft de strijd op gegeven en ligt nu ergens te rusten op de Varaita. Doordat ik net een tempo gevonden had en kon blijven rijden heb ik het onderdeel moedeloos achtergelaten (not my brightest moment).
Kamroute verlaten deden wie een boerenwegske naar beneden, nogal modderig maar rustig naar beneden gebold.
Volgens mij toch ook niet de meest logische weg om die kamroute te verlaten hoor.
Uiteindelijk komen we uit op een wegje met als naam SP104, ik moet de gopro beelden nog opzoeken, maar dat was een speciaal baantje.
Best te omschrijven als "Apocalyptisch". Vangrails stuk geroest, tunnels waar de asfalt plots weg was, heel wat stenen op de baan maar toch rijsporen.
Blijkbaar was het baantje wel afgesloten, maar de bewoners gebruiken het nog constant om zo grotere omwegen te vermijden.
Linkje naar Streetview van de aansluiting van de SP104 op de SP422: https://goo.gl/maps/EdKoKKQPXjXmCzRL9
Om de dag af te sluiten rijden we verder naar een Camping nabij Cuneo.
We kozen die locatie, omdat we vanaf die camping vrij snel naar de BMW dealer te Borgo zouden kunnen rijden.
Héét, héét héét... tentje opzetten = zweten.
De temperaturen in de bergen waren eigenlijk heel goed te doen, maar in de dalen ertussen, waar de grote steden zoals Cuneo en Borgo lagen, was er een loden hitte aanwezig. Ademen an sich was al moeilijk, laat staan bewegen!
Snel de douche induiken en alweer wat kleren wassen om uiteindelijk op het terras van de camping een spaghetti, leffe & ijsje naar binnen te werken.
Voor het slapen gaan hebben we de GSa & KTM als zonneschild geparkeerd voor muug zijn tent, die lag nogal dicht bij verlichtingspalen en zo kreeg hij toch nog wat verduistering.