we hadden deze middag op 't werk een interessant gesprek.
Mijn vraag was eigenlijk: "Is er nog nooit een instituut, al dan niet internationaal, opgestaan om de werking van België onder de loupe te nemen, en om op basis van de bevindingen de nodige aanbevelingen te doen om ons land beter en efficiënter te laten werken."
En dan begon de sneeuwbal te rollen natuurlijk. Volgende maatregelen en aanbevelingen kwamen er uit, elk met als enige doel om het land administratief eenvoudiger en efficiënter te maken, met als aangenaam neveneffect dat het ook financieel pakken gezonder zal worden.
1) Schaf het Duits af als landstaal! Allez, wees nu serieus: om wélke reden heeft België eigenlijk Duits als landstaal? Toch niet omdat de grenzen na een oorlog hertekend werden, waardoor een stukje Duitsland plots Belgisch was? Want als dat de reden is, amai mijn voeten, dan hadden Frankrijk en Italië en zoveel andere Europese landen meerdere landstalen moeten hebben, want die grenzen zijn de afgelopen vijfhonderd jaar ferm heen en weer geschoven ! Ergo: er is géén nuchtere, pragmatische reden waarom Duits een landstaal is.
2) Schaf maar meteen ook het Duits parlement af, en al hun ministers etc.
3) Sterker nog, maak van héél Belgïe één tweetalig grondgebied, zonder taalgrens, back to normal. Iedereen moet maar de twee talen kunnen spreken. Géén faciliteitsgemeenten ook meer. Geen gedoe meer met vertalingen van juridische dossiers enzoverders. De vluchtelingen spreken sowieso bijna allemaal frans (ahem), en ze verspreiden zich sowieso over heel ons land, dus no problem daar.
4) Eén heel België, zeg je? Afin, dan heb je ook geen zeven parlementen nodig, en zeven keer alle ministers, en zeven keer alle andere postjes! Eén regering, één minister per bevoegdheid. KISS!
5) Daarop bouwend: een minister die bovendien niet aan cumul mag doen. Geen professorke spelen, of een bedrijf runnen, of burgemeester zijn. Minister zijn is een serieuze job en vraagt voltijdse inzet. Doordat we trouwens met een overschot aan ministers zitten, kunnen we ook per portefeuille één minister nemen, ipv meerdere per minister.
6) Maar 't is nog niet gedaan: Brussel: maak daar één stad van, naar het voorbeeld van de andere grote Europese steden. Dus één burgemeester, één politiecommisaris, één besturend orgaan, qua. Keep it simple! De terroristen gaan zich moeilijker kunnen verschuilen, brandjes gaan letterlijk sneller geblust geraken, ziekenhuizen en ambulances beter samenwerken enzoverder enzoverder.
7) en als Brussel één stad wordt, dan moet het ook geen gewest meer zijn, of een gemeenschap, of was het nu een regio tegenwoordig? Of toch misschien een provincie? Afin, weg met al die rare definities: gemeenschap, gewest, regio, provincie: analyseer die begrippen en kies er één uit dat de vlag goed dekt. Al de rest: opdoeken die handel!
8) Om de vier jaar verkiezingen? Jongens, dat is toch veel te kort, de politiekers hebben nauwelijks de tijd om een deftig beleid uit te stippelen, laat staan dat er nog tijd overschiet om hun beleid bij te sturen als het een kemel blijkt te zijn. Kortom, om de acht of tien jaar verkiezingen gaat veel verstandiger zijn.
9) en dan zijn er nog de praktische zakens die voort vloeien uit het hebben van één land dat zich als één geheel gedraagt: overal dezelfde snelheidszones, overal evenveel of even weinig trajectcontroles, overal dezelfde erfenisregels, domicilieregels, belastingsregels etc etc etc
Echt, ons land zou veel beter functioneren op die manier.
En nu kruip ik weg achter mijn muur.
't zijn toeren. 
De mens als individu is perfect in staat om zich in te zetten voor zijn naasten. Maar als meute mag je ze niet "vrij" laten beslissen of haar doen en laten. Van zodra je pakweg meer dan drie mensen samen aan een project zet heb je een leider/moderator nodig om alles in de goede banen te leiden. Mijn voorlaatste chef was bvb te menslievend. Té empatisch. Hij dierf mensen die hun werk niet goed deden niet berispen. Hij dierf simpelweg geen leiding geven. Als ik hem daar in een one-to-one op wees zei hij letterlijk dat "dat toch geen kinderen meer zijn?" erop alluderend dat het volwassen mensen zijn die best wel in staat zijn om beslissingen te nemen die correct zijn, in functie van hun werk en hun werkgever. Wat dus niet zo was: ze deden enkel waar ze zin in hadden en op hun eigen manier en volgens hun eigen tijdsschema. En daar ga ik dus niet mee akkoord. Een groep mensen moet op correcte manier worden aangestuurd, volgens het concept van een goede huisvader: een combinatie van gezond boerenverstand en "streng maar rechtvaardig". (ondertussen is de sfeer in ons team ultrarot, nauwelijks genoeg mensen willen naar Brussel komen om daar het noodzakelijk werk te doen, we hebben ondertussen een zichzelf tegensprekende consultant-chef die zich ook als een kleine dictator gedraagt wat aan de rotheid heeft bijgedragen. De teamleden zijn van de hand Gods geslagen en tijdens vergaderingen spreekt eigenlijk enkel de chef nog omdat alle anderen (ik incl.) zitten te wachten tot hij dood valt).
Da noemde gij tegenwoordig "binnendoor rijden" ofwah 
