Koeno wrote: ↑22 Jan 2024 14:48
Dus voor jou is vooral de werknemer de oorzaak van beide problemen?
Bizar... Zal aan mij liggen dat ik dat omgekeerd zie
Goh, ik snap dat het zo misschien overkomt als ik het teruglees, dat was niet de bedoeling.
Je kan er wel niet aan voorbij dat jongere generaties tegelijkertijd veeleisender én minder weerbaar zijn.
Dat is geen nieuw probleem, dat zeiden onze ouders van ons ook.
Helaas wordt dit door de vakbonden en wetgever ook enorm gefaciliteerd.
Wat de burn-out betreft ben ik er wel degelijk van overtuigd dat de oorzaak zelden tot nooit bij de werk alleen ligt.
Vaak zelfs niet in de grootste mate.
Als werkgever heb je daar overigens het raden naar.
Je krijgt een ziekenbriefje en meer info is men niet verplicht om te geven.
Je mag daar zelfs niet achter vragen want dat is een inbreuk op de privacy.
Je kan eventueel een controlearts sturen, maar die stelt enkel vast of de afwezigheid al dan niet gerechtvaardigd is, zonder verdere uitleg.
Ik ben van nabij geconfronteerd geweest met twee burn-outs.
Eén van een vroege dertiger met drie kinderen (van twee verschillende vaders) met een minderwaardigheidscomplex en een oppressieve partner.
De andere van een 50+'er met een te hoge lening en een moeilijke vastgoedverkoop die 9 maanden opgenomen is geweest om jeugdtrauma's te verwerken.
In mijn vriendenkring ken ik een derde, een 24-jarige met een administratieve kantoorbaan die 4 jaar thuis gezeten heeft maar de laatste 28 maanden daarvan wel in 't zwart thuis een hondenkapsalon opgezet heeft.
En dan ken ik er nog één van nogal dichtbij met zelf een moeilijke thuis, als vroege 20'er al eens een half jaar thuis in een vorige job, pas ne kleine, verbouwing...
Als werkgever zitten die wel allemaal mee in je sociaal passief en wil de overheid je afrekenen op langdurig zieken.
Je kan moeilijk andere mensen aannemen want als die zieken op een dag terug op de stoep staan moet je ze hun plaats teruggeven.
In tegenstelling tot de werknemer, die zonder uitleg (alweer) kan vertrekken, moet je als werkgever elk ontslag motiveren.
Van zodra er een vermoeden van onrechtmatig ontslag door discriminatie (ziekte, leeftijd...) is sta je immers tegenover de vakbond voor een rechter die doorgaans de kant van de werknemer kiest.
Dat terwijl in al die gevallen anderen wél goed functioneren in dezelfde job.
Ik kan best accepteren dat niet iedere job voor iedereen past en dat niet iedereen voor iedereen elke job past.
Om daaruit te concluderen dat de werkgever zijn organisatie dan maar moet aanpassen, nou, dat vind ik nogal verregaand en eenzijdig.
Mensen moeten ook hun eigen beperkingen leren aanvaarden, daar verantwoordelijkheid voor nemen én hun leven daarnaar inrichten.
Ik heb er geen enkel probleem mee dat je het niet ziet zitten om full-time te werken of veel overuren te doen.
Als je daar duidelijk over bent en de potentiële werkgever is duidelijk over hun verwachtingen kan je perfect samen besluiten om niet met elkaar in zee te gaan.
Natuurlijk mag je er dan ook niet voetstoots vanuit gaan dat je voor de rest wel hetzelfde kan leiden.
Sorry, je hebt precies een gevoelige snaar geraakt.