Maar goed, ik dacht, ik stuur 'm effe een berichtje. En hier kwam zijn antwoord:
"Goejenavond, dag Paul ...
vooreerst m'n excuzes dat ik zolang jou en de Motorpraaters niks meer van me heb laten horen en dank voor je bezorgde vraag.
Maar jaja, ik ben er nog.
En dat mag je (ga efkes zitten) best letterlijk interpreteren.
Op 17 december is na 20 jaar en toch bijna 450.000km een eind gekomen aan mijn accidentloze motorrijderscarrière.
Om een vooralsnog onverklaarbare reden zag ik aan een kruispunt van de N65 en een landwegje in de buurt van Faimes de zilvergrijze Toyota niet komen en kwam Gertruud voor 't eerst in haar bestaan in aanraking met een ander voertuig. En dat op een grondige wijze.
Twee onderbenen met open breuken, meerdere breuken en barsten in bekken, schaambeen 5cm uit elkaar en verbrijzelde linker elleboog. Kopke edoch hélemaal OK.
Sindsdien lig ik, inclusief 10 dagen IC, in het Montlégia ziekenhuis te Luik mijn rug te verslijten.
Je begrijpt dat forummen niet de directe prioriteit had, en ook nu nog is gewoon tekstjes tikken op de smaartfeun niet echt evident.
Behalve m'n engelbewaarder een WhatAppke sturen heb ik me dus tot nu toe beperkt tot het meest noodzakelijke in electronische communicatie.
Maar het gaat al een tijd de goede kant op zodat dinsdag de laatste externe fixateur verwijderd wordt, en een transfer naar ziekenhuis in Mol in zicht komt.
Daar zal bekeken worden wat aan de op 45 graden geblokkeerde elleboog kan gedaan worden, en staat me een lange revalidatie te wachten om de beentjes weer te gebruiken.
Long way to go, maar mentaal zit alles snor en we zien wel waar we uitkomen, dus feel free om ook de co-forummers daarmee gerust te stellen.
Greetz
Marc "OzzePaa" VM"
